τετυγμένος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.tyŋ.mé.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.tyɡˈme.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /te.tyɣˈme.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.tyɣˈme.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.tiɣˈme.nos/

Participle

τετυγμένος • (tetugménos) m (feminine τετυγμένη, neuter τετυγμένον); first/second declension

perfect mediopassive participle of τεύχω (teúkhō)

Declension

First and second declension of τετυγμένος; τετυγμένη; τετυγμένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τετυγμένος tetugménos	τετυγμένη tetugménē	τετυγμένον tetugménon	τετυγμένω tetugménō	τετυγμένᾱ tetugménā	τετυγμένω tetugménō	τετυγμένοι tetugménoi	τετυγμέναι tetugménai	τετυγμένᾰ tetugménă
Genitive	τετυγμένου tetugménou	τετυγμένης tetugménēs	τετυγμένου tetugménou	τετυγμένοιν tetugménoin	τετυγμέναιν tetugménain	τετυγμένοιν tetugménoin	τετυγμένων tetugménōn	τετυγμένων tetugménōn	τετυγμένων tetugménōn
Dative	τετυγμένῳ tetugménōi	τετυγμένῃ tetugménēi	τετυγμένῳ tetugménōi	τετυγμένοιν tetugménoin	τετυγμέναιν tetugménain	τετυγμένοιν tetugménoin	τετυγμένοις tetugménois	τετυγμέναις tetugménais	τετυγμένοις tetugménois
Accusative	τετυγμένον tetugménon	τετυγμένην tetugménēn	τετυγμένον tetugménon	τετυγμένω tetugménō	τετυγμένᾱ tetugménā	τετυγμένω tetugménō	τετυγμένους tetugménous	τετυγμένᾱς tetugménās	τετυγμένᾰ tetugménă
Vocative	τετυγμένε tetugméne	τετυγμένη tetugménē	τετυγμένον tetugménon	τετυγμένω tetugménō	τετυγμένᾱ tetugménā	τετυγμένω tetugménō	τετυγμένοι tetugménoi	τετυγμέναι tetugménai	τετυγμένᾰ tetugménă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τετυγμένως tetugménōs			τετυγμενώτερος tetugmenṓteros			τετυγμενώτᾰτος tetugmenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.