τιθασεύω

Ancient Greek

Etymology

From τιθασός (tithasós) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

 

Verb

τῐθᾰσεύω • (tĭthăseúō)

  1. tame, domesticate
    1. (figurative, of a disease) to become milder
  2. (of trees) to cultivate

Conjugation

   Present: τιθασεύω, τιθασεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τιθασεύω τιθασεύεις τιθασεύει τιθασεύετον τιθασεύετον τιθασεύομεν τιθασεύετε τιθασεύουσῐ(ν)
subjunctive τιθασεύω τιθασεύῃς τιθασεύῃ τιθασεύητον τιθασεύητον τιθασεύωμεν τιθασεύητε τιθασεύωσῐ(ν)
optative τιθασεύοιμῐ τιθασεύοις τιθασεύοι τιθασεύοιτον τιθασευοίτην τιθασεύοιμεν τιθασεύοιτε τιθασεύοιεν
imperative   τιθάσευε τιθασευέτω τιθασεύετον τιθασευέτων   τιθασεύετε τιθασευόντων
middle/
passive 		indicative τιθασεύομαι τιθασεύῃ / τιθασεύει τιθασεύεται τιθασεύεσθον τιθασεύεσθον τιθασευόμεθᾰ τιθασεύεσθε τιθασεύονται
subjunctive τιθασεύωμαι τιθασεύῃ τιθασεύηται τιθασεύησθον τιθασεύησθον τιθασευώμεθᾰ τιθασεύησθε τιθασεύωνται
optative τιθασευοίμην τιθασεύοιο τιθασεύοιτο τιθασεύοισθον τιθασευοίσθην τιθασευοίμεθᾰ τιθασεύοισθε τιθασεύοιντο
imperative   τιθασεύου τιθασευέσθω τιθασεύεσθον τιθασευέσθων   τιθασεύεσθε τιθασευέσθων
active middle/passive
infinitive τιθασεύειν τιθασεύεσθαι
participle m τιθασεύων τιθασευόμενος
f τιθασεύουσᾰ τιθασευομένη
n τιθασεῦον τιθασευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτιθάσευον, ἐτιθασευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτιθάσευον ἐτιθάσευες ἐτιθάσευε(ν) ἐτιθασεύετον ἐτιθασευέτην ἐτιθασεύομεν ἐτιθασεύετε ἐτιθάσευον
middle/
passive 		indicative ἐτιθασευόμην ἐτιθασεύου ἐτιθασεύετο ἐτιθασεύεσθον ἐτιθασευέσθην ἐτιθασευόμεθᾰ ἐτιθασεύεσθε ἐτιθασεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τιθασεύσω, τιθασεύσομαι, τιθασευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τιθασεύσω τιθασεύσεις τιθασεύσει τιθασεύσετον τιθασεύσετον τιθασεύσομεν τιθασεύσετε τιθασεύσουσῐ(ν)
optative τιθασεύσοιμῐ τιθασεύσοις τιθασεύσοι τιθασεύσοιτον τιθασευσοίτην τιθασεύσοιμεν τιθασεύσοιτε τιθασεύσοιεν
middle indicative τιθασεύσομαι τιθασεύσῃ / τιθασεύσει τιθασεύσεται τιθασεύσεσθον τιθασεύσεσθον τιθασευσόμεθᾰ τιθασεύσεσθε τιθασεύσονται
optative τιθασευσοίμην τιθασεύσοιο τιθασεύσοιτο τιθασεύσοισθον τιθασευσοίσθην τιθασευσοίμεθᾰ τιθασεύσοισθε τιθασεύσοιντο
passive indicative τιθασευθήσομαι τιθασευθήσῃ τιθασευθήσεται τιθασευθήσεσθον τιθασευθήσεσθον τιθασευθησόμεθᾰ τιθασευθήσεσθε τιθασευθήσονται
optative τιθασευθησοίμην τιθασευθήσοιο τιθασευθήσοιτο τιθασευθήσοισθον τιθασευθησοίσθην τιθασευθησοίμεθᾰ τιθασευθήσοισθε τιθασευθήσοιντο
active middle passive
infinitive τιθασεύσειν τιθασεύσεσθαι τιθασευθήσεσθαι
participle m τιθασεύσων τιθασευσόμενος τιθασευθησόμενος
f τιθασεύσουσᾰ τιθασευσομένη τιθασευθησομένη
n τιθασεῦσον τιθασευσόμενον τιθασευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτιθάσευσᾰ, ἐτιθασευσᾰ́μην, ἐτιθασεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτιθάσευσᾰ ἐτιθάσευσᾰς ἐτιθάσευσε(ν) ἐτιθασεύσᾰτον ἐτιθασευσᾰ́την ἐτιθασεύσᾰμεν ἐτιθασεύσᾰτε ἐτιθάσευσᾰν
subjunctive τιθασεύσω τιθασεύσῃς τιθασεύσῃ τιθασεύσητον τιθασεύσητον τιθασεύσωμεν τιθασεύσητε τιθασεύσωσῐ(ν)
optative τιθασεύσαιμῐ τιθασεύσειᾰς / τιθασεύσαις τιθασεύσειε(ν) / τιθασεύσαι τιθασεύσαιτον τιθασευσαίτην τιθασεύσαιμεν τιθασεύσαιτε τιθασεύσειᾰν / τιθασεύσαιεν
imperative   τιθάσευσον τιθασευσᾰ́τω τιθασεύσᾰτον τιθασευσᾰ́των   τιθασεύσᾰτε τιθασευσᾰ́ντων
middle indicative ἐτιθασευσᾰ́μην ἐτιθασεύσω ἐτιθασεύσᾰτο ἐτιθασεύσᾰσθον ἐτιθασευσᾰ́σθην ἐτιθασευσᾰ́μεθᾰ ἐτιθασεύσᾰσθε ἐτιθασεύσᾰντο
subjunctive τιθασεύσωμαι τιθασεύσῃ τιθασεύσηται τιθασεύσησθον τιθασεύσησθον τιθασευσώμεθᾰ τιθασεύσησθε τιθασεύσωνται
optative τιθασευσαίμην τιθασεύσαιο τιθασεύσαιτο τιθασεύσαισθον τιθασευσαίσθην τιθασευσαίμεθᾰ τιθασεύσαισθε τιθασεύσαιντο
imperative   τιθάσευσαι τιθασευσᾰ́σθω τιθασεύσᾰσθον τιθασευσᾰ́σθων   τιθασεύσᾰσθε τιθασευσᾰ́σθων
passive indicative ἐτιθασεύθην ἐτιθασεύθης ἐτιθασεύθη ἐτιθασεύθητον ἐτιθασευθήτην ἐτιθασεύθημεν ἐτιθασεύθητε ἐτιθασεύθησᾰν
subjunctive τιθασευθῶ τιθασευθῇς τιθασευθῇ τιθασευθῆτον τιθασευθῆτον τιθασευθῶμεν τιθασευθῆτε τιθασευθῶσῐ(ν)
optative τιθασευθείην τιθασευθείης τιθασευθείη τιθασευθεῖτον / τιθασευθείητον τιθασευθείτην / τιθασευθειήτην τιθασευθεῖμεν / τιθασευθείημεν τιθασευθεῖτε / τιθασευθείητε τιθασευθεῖεν / τιθασευθείησᾰν
imperative   τιθασεύθητῐ τιθασευθήτω τιθασεύθητον τιθασευθήτων   τιθασεύθητε τιθασευθέντων
active middle passive
infinitive τιθασεῦσαι τιθασεύσᾰσθαι τιθασευθῆναι
participle m τιθασεύσᾱς τιθασευσᾰ́μενος τιθασευθείς
f τιθασεύσᾱσᾰ τιθασευσᾰμένη τιθασευθεῖσᾰ
n τιθασεῦσᾰν τιθασευσᾰ́μενον τιθασευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετιθάσευκᾰ, τετιθάσευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετιθάσευκᾰ τετιθάσευκᾰς τετιθάσευκε(ν) τετιθασεύκᾰτον τετιθασεύκᾰτον τετιθασεύκᾰμεν τετιθασεύκᾰτε τετιθασεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετιθασεύκω τετιθασεύκῃς τετιθασεύκῃ τετιθασεύκητον τετιθασεύκητον τετιθασεύκωμεν τετιθασεύκητε τετιθασεύκωσῐ(ν)
optative τετιθασεύκοιμῐ / τετιθασευκοίην τετιθασεύκοις / τετιθασευκοίης τετιθασεύκοι / τετιθασευκοίη τετιθασεύκοιτον τετιθασευκοίτην τετιθασεύκοιμεν τετιθασεύκοιτε τετιθασεύκοιεν
imperative   τετιθάσευκε τετιθασευκέτω τετιθασεύκετον τετιθασευκέτων   τετιθασεύκετε τετιθασευκόντων
middle/
passive 		indicative τετιθάσευμαι τετιθάσευσαι τετιθάσευται τετιθάσευσθον τετιθάσευσθον τετιθασεύμεθᾰ τετιθάσευσθε τετιθάσευνται
subjunctive τετιθασευμένος ὦ τετιθασευμένος ᾖς τετιθασευμένος ᾖ τετιθασευμένω ἦτον τετιθασευμένω ἦτον τετιθασευμένοι ὦμεν τετιθασευμένοι ἦτε τετιθασευμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετιθασευμένος εἴην τετιθασευμένος εἴης τετιθασευμένος εἴη τετιθασευμένω εἴητον / εἶτον τετιθασευμένω εἰήτην / εἴτην τετιθασευμένοι εἴημεν / εἶμεν τετιθασευμένοι εἴητε / εἶτε τετιθασευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τετιθάσευσο τετιθασεύσθω τετιθάσευσθον τετιθασεύσθων   τετιθάσευσθε τετιθασεύσθων
active middle/passive
infinitive τετιθασευκέναι τετιθασεῦσθαι
participle m τετιθασευκώς τετιθασευμένος
f τετιθασευκυῖᾰ τετιθασευμένη
n τετιθασευκός τετιθασευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετιθασεύκειν / ἐτετιθασεύκη, ἐτετιθασεύμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετιθασεύκειν / ἐτετιθασεύκη ἐτετιθασεύκεις / ἐτετιθασεύκης ἐτετιθασεύκει(ν) ἐτετιθασεύκετον ἐτετιθασευκέτην ἐτετιθασεύκεμεν ἐτετιθασεύκετε ἐτετιθασεύκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετιθασεύμην ἐτετιθάσευσο ἐτετιθάσευτο ἐτετιθάσευσθον ἐτετιθασεύσθην ἐτετιθασεύμεθᾰ ἐτετιθάσευσθε ἐτετιθάσευντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: τιθασεύω (tithasévo)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.