τιταίνω

Ancient Greek

Etymology

A reduplicated zero-grade form of Proto-Hellenic *téňňō, from Proto-Indo-European *ten-.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ti.tǎi̯.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tiˈtɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /tiˈtɛ.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /tiˈte.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /tiˈte.no/

Verb

τῐταίνω • (tĭtaínō)

Epic form of τείνω (teínō)
- 800 BCE – 600 BCE, Homer, Illiad 2.95-97:
  τὸν δʼ ὡς οὖν ἐνόησε Λυκάονος ἀγλαὸς υἱὸς θύνοντʼ ἂμ πεδίον πρὸ ἕθεν κλονέοντα φάλαγγας, αἶψʼ ἐπὶ Τυδεΐδῃ ἐτιταίνετο καμπύλα τόξα
  tòn d hōs oûn enóēse Lukáonos aglaòs huiòs thúnont àm pedíon prò héthen klonéonta phálangas, aîps epì Tudeḯdēi etitaíneto kampúla tóxa
  (please add an English translation of this quotation)

Usage notes

Only used in the present, imperfect, and aorist.

Conjugation

Present: τῐταίνω, τῐταίνομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐταίνω	τῐταίνεις	τῐταίνει	τῐταίνετον	τῐταίνετον	τῐταίνομεν	τῐταίνετε	τῐταίνουσῐ(ν)
	subjunctive	τῐταίνω	τῐταίνῃς	τῐταίνῃ	τῐταίνητον	τῐταίνητον	τῐταίνωμεν	τῐταίνητε	τῐταίνωσῐ(ν)
	optative	τῐταίνοιμῐ	τῐταίνοις	τῐταίνοι	τῐταίνοιτον	τῐταινοίτην	τῐταίνοιμεν	τῐταίνοιτε	τῐταίνοιεν
	imperative		τῐ́ταινε	τῐταινέτω	τῐταίνετον	τῐταινέτων		τῐταίνετε	τῐταινόντων
middle/ passive	indicative	τῐταίνομαι	τῐταίνεαι	τῐταίνεται	τῐταίνεσθον	τῐταίνεσθον	τῐταινόμεθᾰ	τῐταίνεσθε	τῐταίνονται
	subjunctive	τῐταίνωμαι	τῐταίνηαι	τῐταίνηται	τῐταίνησθον	τῐταίνησθον	τῐταινώμεθᾰ	τῐταίνησθε	τῐταίνωνται
	optative	τῐταινοίμην	τῐταίνοιο	τῐταίνοιτο	τῐταίνοισθον	τῐταινοίσθην	τῐταινοίμεθᾰ	τῐταίνοισθε	τῐταίνοιντο
	imperative		τῐταίνεο	τῐταινέσθω	τῐταίνεσθον	τῐταινέσθων		τῐταίνεσθε	τῐταινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τῐταίνειν				τῐταίνεσθαι
participle	m	τῐταίνων				τῐταινόμενος
	f	τῐταίνουσᾰ				τῐταινομένη
	n	τῐταῖνον				τῐταινόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐτῐ́ταινον, ἐτῐταινόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτῐ́ταινον	ἐτῐ́ταινες	ἐτῐ́ταινε(ν)	ἐτῐταίνετον	ἐτῐταινέτην	ἐτῐταίνομεν	ἐτῐταίνετε	ἐτῐ́ταινον
middle/ passive	indicative	ἐτῐταινόμην	ἐτῐταίνου	ἐτῐταίνετο	ἐτῐταίνεσθον	ἐτῐταινέσθην	ἐτῐταινόμεθᾰ	ἐτῐταίνεσθε	ἐτῐταίνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: τῐ́ταινον, τῐταινόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τῐ́ταινον	τῐ́ταινες	τῐ́ταινε(ν)	τῐταίνετον	τῐταινέτην	τῐταίνομεν	τῐταίνετε	τῐ́ταινον
middle/ passive	indicative	τῐταινόμην	τῐταίνου	τῐταίνετο	τῐταίνεσθον	τῐταινέσθην	τῐταινόμεθᾰ	τῐταίνεσθε	τῐταίνοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐτῐ́τηνᾰ, ἐτῐτηνᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐτῐ́τηνᾰ	ἐτῐ́τηνᾰς	ἐτῐ́τηνε(ν)	ἐτῐτήνᾰτον	ἐτῐτηνᾰ́την	ἐτῐτήνᾰμεν	ἐτῐτήνᾰτε	ἐτῐ́τηνᾰν
	subjunctive	τῐτήνω	τῐτήνῃς	τῐτήνῃ	τῐτήνητον	τῐτήνητον	τῐτήνωμεν	τῐτήνητε	τῐτήνωσῐ(ν)
	optative	τῐτήναιμῐ	τῐτήνειᾰς / τῐτήναις	τῐτήνειε(ν) / τῐτήναι	τῐτηνεῖτον	τῐτηνείτην	τῐτηνεῖμεν	τῐτηνεῖτε	τῐτηνεῖεν
	imperative		τῐ́τηνον	τῐτηνᾰ́τω	τῐτήνᾰτον	τῐτηνᾰ́των		τῐτήνᾰτε	τῐτηνᾰ́ντων
middle	indicative	ἐτῐτηνᾰ́μην	ἐτῐτήνω	ἐτῐτήνᾰτο	ἐτῐτήνᾰσθον	ἐτῐτηνᾰ́σθην	ἐτῐτηνᾰ́μεθᾰ	ἐτῐτήνᾰσθε	ἐτῐτήνᾰντο
	subjunctive	τῐτήνωμαι	τῐτήνηαι	τῐτήνηται	τῐτήνησθον	τῐτήνησθον	τῐτηνώμεθᾰ	τῐτήνησθε	τῐτήνωνται
	optative	τῐτηναίμην	τῐτήναιο	τῐτήναιτο	τῐτήναισθον	τῐτηναίσθην	τῐτηναίμεθᾰ	τῐτήναισθε	τῐτήναιντο
	imperative		τῐ́τηναι	τῐτηνᾰ́σθω	τῐτήνᾰσθον	τῐτηνᾰ́σθων		τῐτήνᾰσθε	τῐτηνᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		τῐτῆναι			τῐτήνᾰσθαι
participle	m	τῐτήνᾱς			τῐτηνᾰ́μενος
	f	τῐτήνᾱσᾰ			τῐτηνᾰμένη
	n	τῐτῆνᾰν			τῐτηνᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“τιταίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“τιταίνω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τιταίνω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“τιταίνω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
τιταίνω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
τιταίνω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011