τράγινος

Ancient Greek

Etymology

From τράγος (trágos, “he-goat”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /trá.ɡi.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtra.ɡi.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈtra.ʝi.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈtra.ʝi.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈtra.ʝi.nos/

Adjective

τράγῐνος • (trágĭnos) m (feminine τραγῐ́νη, neuter τράγῐνον); first/second declension

of a he-goat

Inflection

First and second declension of τράγῐνος; τραγῐ́νη; τράγῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τράγῐνος trágĭnos	τραγῐ́νη tragĭ́nē	τράγῐνον trágĭnon	τραγῐ́νω tragĭ́nō	τραγῐ́νᾱ tragĭ́nā	τραγῐ́νω tragĭ́nō	τράγῐνοι trágĭnoi	τράγῐναι trágĭnai	τράγῐνᾰ trágĭnă
Genitive	τραγῐ́νου tragĭ́nou	τραγῐ́νης tragĭ́nēs	τραγῐ́νου tragĭ́nou	τραγῐ́νοιν tragĭ́noin	τραγῐ́ναιν tragĭ́nain	τραγῐ́νοιν tragĭ́noin	τραγῐ́νων tragĭ́nōn	τραγῐ́νων tragĭ́nōn	τραγῐ́νων tragĭ́nōn
Dative	τραγῐ́νῳ tragĭ́nōi	τραγῐ́νῃ tragĭ́nēi	τραγῐ́νῳ tragĭ́nōi	τραγῐ́νοιν tragĭ́noin	τραγῐ́ναιν tragĭ́nain	τραγῐ́νοιν tragĭ́noin	τραγῐ́νοις tragĭ́nois	τραγῐ́ναις tragĭ́nais	τραγῐ́νοις tragĭ́nois
Accusative	τράγῐνον trágĭnon	τραγῐ́νην tragĭ́nēn	τράγῐνον trágĭnon	τραγῐ́νω tragĭ́nō	τραγῐ́νᾱ tragĭ́nā	τραγῐ́νω tragĭ́nō	τραγῐ́νους tragĭ́nous	τραγῐ́νᾱς tragĭ́nās	τράγῐνᾰ trágĭnă
Vocative	τράγῐνε trágĭne	τραγῐ́νη tragĭ́nē	τράγῐνον trágĭnon	τραγῐ́νω tragĭ́nō	τραγῐ́νᾱ tragĭ́nā	τραγῐ́νω tragĭ́nō	τράγῐνοι trágĭnoi	τράγῐναι trágĭnai	τράγῐνᾰ trágĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τραγῐ́νως tragĭ́nōs			τραγῐνώτερος tragĭnṓteros			τραγῐνώτᾰτος tragĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Inflection

Further reading