τραπόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tra.pó.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /traˈpo.me.nos/

Participle

τρᾰπόμενος • (trăpómenos) m (feminine τρᾰπομένη, neuter τρᾰπόμενον); first/second declension

aorist middle participle of τρέπω (trépō)

Declension

First and second declension of τρᾰπόμενος; τρᾰπομένη; τρᾰπόμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τρᾰπόμενος trăpómenos	τρᾰπομένη trăpoménē	τρᾰπόμενον trăpómenon	τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπομένᾱ trăpoménā	τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπόμενοι trăpómenoi	τρᾰπόμεναι trăpómenai	τρᾰπόμενᾰ trăpómenă
Genitive	τρᾰπομένου trăpoménou	τρᾰπομένης trăpoménēs	τρᾰπομένου trăpoménou	τρᾰπομένοιν trăpoménoin	τρᾰπομέναιν trăpoménain	τρᾰπομένοιν trăpoménoin	τρᾰπομένων trăpoménōn	τρᾰπομένων trăpoménōn	τρᾰπομένων trăpoménōn
Dative	τρᾰπομένῳ trăpoménōi	τρᾰπομένῃ trăpoménēi	τρᾰπομένῳ trăpoménōi	τρᾰπομένοιν trăpoménoin	τρᾰπομέναιν trăpoménain	τρᾰπομένοιν trăpoménoin	τρᾰπομένοις trăpoménois	τρᾰπομέναις trăpoménais	τρᾰπομένοις trăpoménois
Accusative	τρᾰπόμενον trăpómenon	τρᾰπομένην trăpoménēn	τρᾰπόμενον trăpómenon	τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπομένᾱ trăpoménā	τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπομένους trăpoménous	τρᾰπομένᾱς trăpoménās	τρᾰπόμενᾰ trăpómenă
Vocative	τρᾰπόμενε trăpómene	τρᾰπομένη trăpoménē	τρᾰπόμενον trăpómenon	τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπομένᾱ trăpoménā	τρᾰπομένω trăpoménō	τρᾰπόμενοι trăpómenoi	τρᾰπόμεναι trăpómenai	τρᾰπόμενᾰ trăpómenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τρᾰπομένως trăpoménōs			τρᾰπομενώτερος trăpomenṓteros			τρᾰπομενώτᾰτος trăpomenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.