τροχαῖος

See also: τροχαίος

Ancient Greek

Etymology

From τροχός (trokhós) +‎ -αῖος (-aîos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tro.kʰâi̯.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /troˈkʰɛ.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /troˈçɛ.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /troˈçe.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /troˈçe.os/

Adjective

τροχαῖος • (trokhaîos) m (feminine τροχαίᾱ, neuter τροχαῖον); first/second declension

running, tripping
(nominalized, masculine, poetry) trochee

Declension

First and second declension of τροχαῖος; τροχαίᾱ; τροχαῖον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τροχαῖος trokhaîos	τροχαίᾱ trokhaíā	τροχαῖον trokhaîon	τροχαίω trokhaíō	τροχαίᾱ trokhaíā	τροχαίω trokhaíō	τροχαῖοι trokhaîoi	τροχαῖαι trokhaîai	τροχαῖᾰ trokhaîă
Genitive	τροχαίου trokhaíou	τροχαίᾱς trokhaíās	τροχαίου trokhaíou	τροχαίοιν trokhaíoin	τροχαίαιν trokhaíain	τροχαίοιν trokhaíoin	τροχαίων trokhaíōn	τροχαίων trokhaíōn	τροχαίων trokhaíōn
Dative	τροχαίῳ trokhaíōi	τροχαίᾳ trokhaíāi	τροχαίῳ trokhaíōi	τροχαίοιν trokhaíoin	τροχαίαιν trokhaíain	τροχαίοιν trokhaíoin	τροχαίοις trokhaíois	τροχαίαις trokhaíais	τροχαίοις trokhaíois
Accusative	τροχαῖον trokhaîon	τροχαίᾱν trokhaíān	τροχαῖον trokhaîon	τροχαίω trokhaíō	τροχαίᾱ trokhaíā	τροχαίω trokhaíō	τροχαίους trokhaíous	τροχαίᾱς trokhaíās	τροχαῖᾰ trokhaîă
Vocative	τροχαῖε trokhaîe	τροχαίᾱ trokhaíā	τροχαῖον trokhaîon	τροχαίω trokhaíō	τροχαίᾱ trokhaíā	τροχαίω trokhaíō	τροχαῖοι trokhaîoi	τροχαῖαι trokhaîai	τροχαῖᾰ trokhaîă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τροχαίως trokhaíōs			τροχαιότερος trokhaióteros			τροχαιότᾰτος trokhaiótătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: τροχαίος (trochaíos)
→ Latin: trochaeus (see there for further descendants)