τυραννεύω

Ancient Greek

Etymology

τύραννος (túrannos) +‎ -εύω (-eúō)

Pronunciation

 

Verb

τῠραννεύω • (tŭranneúō)

  1. synonym of τυραννέω (turannéō)

Conjugation

   Present: τῠραννεύω, τῠραννεύομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῠραννεύω τῠραννεύεις τῠραννεύει τῠραννεύετον τῠραννεύετον τῠραννεύομεν τῠραννεύετε τῠραννεύουσῐ(ν)
subjunctive τῠραννεύω τῠραννεύῃς τῠραννεύῃ τῠραννεύητον τῠραννεύητον τῠραννεύωμεν τῠραννεύητε τῠραννεύωσῐ(ν)
optative τῠραννεύοιμῐ τῠραννεύοις τῠραννεύοι τῠραννεύοιτον τῠραννευοίτην τῠραννεύοιμεν τῠραννεύοιτε τῠραννεύοιεν
imperative   τῠράννευε τῠραννευέτω τῠραννεύετον τῠραννευέτων   τῠραννεύετε τῠραννευόντων
middle/
passive 		indicative τῠραννεύομαι τῠραννεύῃ / τῠραννεύει τῠραννεύεται τῠραννεύεσθον τῠραννεύεσθον τῠραννευόμεθᾰ τῠραννεύεσθε τῠραννεύονται
subjunctive τῠραννεύωμαι τῠραννεύῃ τῠραννεύηται τῠραννεύησθον τῠραννεύησθον τῠραννευώμεθᾰ τῠραννεύησθε τῠραννεύωνται
optative τῠραννευοίμην τῠραννεύοιο τῠραννεύοιτο τῠραννεύοισθον τῠραννευοίσθην τῠραννευοίμεθᾰ τῠραννεύοισθε τῠραννεύοιντο
imperative   τῠραννεύου τῠραννευέσθω τῠραννεύεσθον τῠραννευέσθων   τῠραννεύεσθε τῠραννευέσθων
active middle/passive
infinitive τῠραννεύειν τῠραννεύεσθαι
participle m τῠραννεύων τῠραννευόμενος
f τῠραννεύουσᾰ τῠραννευομένη
n τῠραννεῦον τῠραννευόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτῠράννευον, ἐτῠραννευόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτῠράννευον ἐτῠράννευες ἐτῠράννευε(ν) ἐτῠραννεύετον ἐτῠραννευέτην ἐτῠραννεύομεν ἐτῠραννεύετε ἐτῠράννευον
middle/
passive 		indicative ἐτῠραννευόμην ἐτῠραννεύου ἐτῠραννεύετο ἐτῠραννεύεσθον ἐτῠραννευέσθην ἐτῠραννευόμεθᾰ ἐτῠραννεύεσθε ἐτῠραννεύοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τῠραννεύσω, τῠραννεύσομαι, τῠραννευθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῠραννεύσω τῠραννεύσεις τῠραννεύσει τῠραννεύσετον τῠραννεύσετον τῠραννεύσομεν τῠραννεύσετε τῠραννεύσουσῐ(ν)
optative τῠραννεύσοιμῐ τῠραννεύσοις τῠραννεύσοι τῠραννεύσοιτον τῠραννευσοίτην τῠραννεύσοιμεν τῠραννεύσοιτε τῠραννεύσοιεν
middle indicative τῠραννεύσομαι τῠραννεύσῃ / τῠραννεύσει τῠραννεύσεται τῠραννεύσεσθον τῠραννεύσεσθον τῠραννευσόμεθᾰ τῠραννεύσεσθε τῠραννεύσονται
optative τῠραννευσοίμην τῠραννεύσοιο τῠραννεύσοιτο τῠραννεύσοισθον τῠραννευσοίσθην τῠραννευσοίμεθᾰ τῠραννεύσοισθε τῠραννεύσοιντο
passive indicative τῠραννευθήσομαι τῠραννευθήσῃ τῠραννευθήσεται τῠραννευθήσεσθον τῠραννευθήσεσθον τῠραννευθησόμεθᾰ τῠραννευθήσεσθε τῠραννευθήσονται
optative τῠραννευθησοίμην τῠραννευθήσοιο τῠραννευθήσοιτο τῠραννευθήσοισθον τῠραννευθησοίσθην τῠραννευθησοίμεθᾰ τῠραννευθήσοισθε τῠραννευθήσοιντο
active middle passive
infinitive τῠραννεύσειν τῠραννεύσεσθαι τῠραννευθήσεσθαι
participle m τῠραννεύσων τῠραννευσόμενος τῠραννευθησόμενος
f τῠραννεύσουσᾰ τῠραννευσομένη τῠραννευθησομένη
n τῠραννεῦσον τῠραννευσόμενον τῠραννευθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτῠράννευσᾰ, ἐτῠραννευσᾰ́μην, ἐτῠραννεύθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτῠράννευσᾰ ἐτῠράννευσᾰς ἐτῠράννευσε(ν) ἐτῠραννεύσᾰτον ἐτῠραννευσᾰ́την ἐτῠραννεύσᾰμεν ἐτῠραννεύσᾰτε ἐτῠράννευσᾰν
subjunctive τῠραννεύσω τῠραννεύσῃς τῠραννεύσῃ τῠραννεύσητον τῠραννεύσητον τῠραννεύσωμεν τῠραννεύσητε τῠραννεύσωσῐ(ν)
optative τῠραννεύσαιμῐ τῠραννεύσειᾰς / τῠραννεύσαις τῠραννεύσειε(ν) / τῠραννεύσαι τῠραννεύσαιτον τῠραννευσαίτην τῠραννεύσαιμεν τῠραννεύσαιτε τῠραννεύσειᾰν / τῠραννεύσαιεν
imperative   τῠράννευσον τῠραννευσᾰ́τω τῠραννεύσᾰτον τῠραννευσᾰ́των   τῠραννεύσᾰτε τῠραννευσᾰ́ντων
middle indicative ἐτῠραννευσᾰ́μην ἐτῠραννεύσω ἐτῠραννεύσᾰτο ἐτῠραννεύσᾰσθον ἐτῠραννευσᾰ́σθην ἐτῠραννευσᾰ́μεθᾰ ἐτῠραννεύσᾰσθε ἐτῠραννεύσᾰντο
subjunctive τῠραννεύσωμαι τῠραννεύσῃ τῠραννεύσηται τῠραννεύσησθον τῠραννεύσησθον τῠραννευσώμεθᾰ τῠραννεύσησθε τῠραννεύσωνται
optative τῠραννευσαίμην τῠραννεύσαιο τῠραννεύσαιτο τῠραννεύσαισθον τῠραννευσαίσθην τῠραννευσαίμεθᾰ τῠραννεύσαισθε τῠραννεύσαιντο
imperative   τῠράννευσαι τῠραννευσᾰ́σθω τῠραννεύσᾰσθον τῠραννευσᾰ́σθων   τῠραννεύσᾰσθε τῠραννευσᾰ́σθων
passive indicative ἐτῠραννεύθην ἐτῠραννεύθης ἐτῠραννεύθη ἐτῠραννεύθητον ἐτῠραννευθήτην ἐτῠραννεύθημεν ἐτῠραννεύθητε ἐτῠραννεύθησᾰν
subjunctive τῠραννευθῶ τῠραννευθῇς τῠραννευθῇ τῠραννευθῆτον τῠραννευθῆτον τῠραννευθῶμεν τῠραννευθῆτε τῠραννευθῶσῐ(ν)
optative τῠραννευθείην τῠραννευθείης τῠραννευθείη τῠραννευθεῖτον / τῠραννευθείητον τῠραννευθείτην / τῠραννευθειήτην τῠραννευθεῖμεν / τῠραννευθείημεν τῠραννευθεῖτε / τῠραννευθείητε τῠραννευθεῖεν / τῠραννευθείησᾰν
imperative   τῠραννεύθητῐ τῠραννευθήτω τῠραννεύθητον τῠραννευθήτων   τῠραννεύθητε τῠραννευθέντων
active middle passive
infinitive τῠραννεῦσαι τῠραννεύσᾰσθαι τῠραννευθῆναι
participle m τῠραννεύσᾱς τῠραννευσᾰ́μενος τῠραννευθείς
f τῠραννεύσᾱσᾰ τῠραννευσᾰμένη τῠραννευθεῖσᾰ
n τῠραννεῦσᾰν τῠραννευσᾰ́μενον τῠραννευθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετυράννευκᾰ, τετυράννευμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετυράννευκᾰ τετυράννευκᾰς τετυράννευκε(ν) τετυραννεύκᾰτον τετυραννεύκᾰτον τετυραννεύκᾰμεν τετυραννεύκᾰτε τετυραννεύκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετυραννεύκω τετυραννεύκῃς τετυραννεύκῃ τετυραννεύκητον τετυραννεύκητον τετυραννεύκωμεν τετυραννεύκητε τετυραννεύκωσῐ(ν)
optative τετυραννεύκοιμῐ / τετυραννευκοίην τετυραννεύκοις / τετυραννευκοίης τετυραννεύκοι / τετυραννευκοίη τετυραννεύκοιτον τετυραννευκοίτην τετυραννεύκοιμεν τετυραννεύκοιτε τετυραννεύκοιεν
imperative   τετυράννευκε τετυραννευκέτω τετυραννεύκετον τετυραννευκέτων   τετυραννεύκετε τετυραννευκόντων
middle/
passive 		indicative τετυράννευμαι τετυράννευσαι τετυράννευται τετυράννευσθον τετυράννευσθον τετυραννεύμεθᾰ τετυράννευσθε τετυράννευνται
subjunctive τετυραννευμένος ὦ τετυραννευμένος ᾖς τετυραννευμένος ᾖ τετυραννευμένω ἦτον τετυραννευμένω ἦτον τετυραννευμένοι ὦμεν τετυραννευμένοι ἦτε τετυραννευμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετυραννευμένος εἴην τετυραννευμένος εἴης τετυραννευμένος εἴη τετυραννευμένω εἴητον / εἶτον τετυραννευμένω εἰήτην / εἴτην τετυραννευμένοι εἴημεν / εἶμεν τετυραννευμένοι εἴητε / εἶτε τετυραννευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τετυράννευσο τετυραννεύσθω τετυράννευσθον τετυραννεύσθων   τετυράννευσθε τετυραννεύσθων
active middle/passive
infinitive τετυραννευκέναι τετυραννεῦσθαι
participle m τετυραννευκώς τετυραννευμένος
f τετυραννευκυῖᾰ τετυραννευμένη
n τετυραννευκός τετυραννευμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.