τύφω

Ancient Greek

Etymology

From a *bʰ-extension of Proto-Indo-European *dʰewH- (“mist, smoke, haze”).[1] Compare also τῦφος (tûphos, “fever”), τυφόω (tuphóō, “delude”), Τυφῶν (Tuphôn, “Typhon”).

Pronunciation

 

Verb

τῡ́φω • (tū́phō)

  1. to smoke, fill with smoke
  2. to consume in smoke

Inflection

   Present: τῡ́φω, τῡ́φομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τῡ́φω τῡ́φεις τῡ́φει τῡ́φετον τῡ́φετον τῡ́φομεν τῡ́φετε τῡ́φουσῐ(ν)
subjunctive τῡ́φω τῡ́φῃς τῡ́φῃ τῡ́φητον τῡ́φητον τῡ́φωμεν τῡ́φητε τῡ́φωσῐ(ν)
optative τῡ́φοιμῐ τῡ́φοις τῡ́φοι τῡ́φοιτον τῡφοίτην τῡ́φοιμεν τῡ́φοιτε τῡ́φοιεν
imperative   τῦφε τῡφέτω τῡ́φετον τῡφέτων   τῡ́φετε τῡφόντων
middle/
passive 		indicative τῡ́φομαι τῡ́φῃ,
τῡ́φει 		τῡ́φεται τῡ́φεσθον τῡ́φεσθον τῡφόμεθᾰ τῡ́φεσθε τῡ́φονται
subjunctive τῡ́φωμαι τῡ́φῃ τῡ́φηται τῡ́φησθον τῡ́φησθον τῡφώμεθᾰ τῡ́φησθε τῡ́φωνται
optative τῡφοίμην τῡ́φοιο τῡ́φοιτο τῡ́φοισθον τῡφοίσθην τῡφοίμεθᾰ τῡ́φοισθε τῡ́φοιντο
imperative   τῡ́φου τῡφέσθω τῡ́φεσθον τῡφέσθων   τῡ́φεσθε τῡφέσθων
active middle/passive
infinitive τῡ́φειν τῡ́φεσθαι
participle m τῡ́φων τῡφόμενος
f τῡ́φουσᾰ τῡφομένη
n τῦφον τῡφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔτῡφον, ἐτῡφόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔτῡφον ἔτῡφες ἔτῡφε(ν) ἐτῡ́φετον ἐτῡφέτην ἐτῡ́φομεν ἐτῡ́φετε ἔτῡφον
middle/
passive 		indicative ἐτῡφόμην ἐτῡ́φου ἐτῡ́φετο ἐτῡ́φεσθον ἐτῡφέσθην ἐτῡφόμεθᾰ ἐτῡ́φεσθε ἐτῡ́φοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: θῡ́ψω, θῡ́ψομαι, τῠφήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative θῡ́ψω θῡ́ψεις θῡ́ψει θῡ́ψετον θῡ́ψετον θῡ́ψομεν θῡ́ψετε θῡ́ψουσῐ(ν)
optative θῡ́ψοιμῐ θῡ́ψοις θῡ́ψοι θῡ́ψοιτον θῡψοίτην θῡ́ψοιμεν θῡ́ψοιτε θῡ́ψοιεν
middle indicative θῡ́ψομαι θῡ́ψῃ,
θῡ́ψει 		θῡ́ψεται θῡ́ψεσθον θῡ́ψεσθον θῡψόμεθᾰ θῡ́ψεσθε θῡ́ψονται
optative θῡψοίμην θῡ́ψοιο θῡ́ψοιτο θῡ́ψοισθον θῡψοίσθην θῡψοίμεθᾰ θῡ́ψοισθε θῡ́ψοιντο
passive indicative τῠφήσομαι τῠφήσῃ τῠφήσεται τῠφήσεσθον τῠφήσεσθον τῠφησόμεθᾰ τῠφήσεσθε τῠφήσονται
optative τῠφησοίμην τῠφήσοιο τῠφήσοιτο τῠφήσοισθον τῠφησοίσθην τῠφησοίμεθᾰ τῠφήσοισθε τῠφήσοιντο
active middle passive
infinitive θῡ́ψειν θῡ́ψεσθαι τῠφήσεσθαι
participle m θῡ́ψων θῡψόμενος τῠφησόμενος
f θῡ́ψουσᾰ θῡψομένη τῠφησομένη
n θῦψον θῡψόμενον τῠφησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔθῡψᾰ, ἐθῡψᾰ́μην, ἐτῠ́φην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔθῡψᾰ ἔθῡψᾰς ἔθῡψε(ν) ἐθῡ́ψᾰτον ἐθῡψᾰ́την ἐθῡ́ψᾰμεν ἐθῡ́ψᾰτε ἔθῡψᾰν
subjunctive θῡ́ψω θῡ́ψῃς θῡ́ψῃ θῡ́ψητον θῡ́ψητον θῡ́ψωμεν θῡ́ψητε θῡ́ψωσῐ(ν)
optative θῡ́ψαιμῐ θῡ́ψειᾰς,
θῡ́ψαις 		θῡ́ψειε(ν),
θῡ́ψαι 		θῡ́ψαιτον θῡψαίτην θῡ́ψαιμεν θῡ́ψαιτε θῡ́ψειᾰν,
θῡ́ψαιεν
imperative   θῦψον θῡψᾰ́τω θῡ́ψᾰτον θῡψᾰ́των   θῡ́ψᾰτε θῡψᾰ́ντων
middle indicative ἐθῡψᾰ́μην ἐθῡ́ψω ἐθῡ́ψᾰτο ἐθῡ́ψᾰσθον ἐθῡψᾰ́σθην ἐθῡψᾰ́μεθᾰ ἐθῡ́ψᾰσθε ἐθῡ́ψᾰντο
subjunctive θῡ́ψωμαι θῡ́ψῃ θῡ́ψηται θῡ́ψησθον θῡ́ψησθον θῡψώμεθᾰ θῡ́ψησθε θῡ́ψωνται
optative θῡψαίμην θῡ́ψαιο θῡ́ψαιτο θῡ́ψαισθον θῡψαίσθην θῡψαίμεθᾰ θῡ́ψαισθε θῡ́ψαιντο
imperative   θῦψαι θῡψᾰ́σθω θῡ́ψᾰσθον θῡψᾰ́σθων   θῡ́ψᾰσθε θῡψᾰ́σθων
passive indicative ἐτῠ́φην ἐτῠ́φης ἐτῠ́φη ἐτῠ́φητον ἐτῠφήτην ἐτῠ́φημεν ἐτῠ́φητε ἐτῠ́φησᾰν
subjunctive τῠφῶ τῠφῇς τῠφῇ τῠφῆτον τῠφῆτον τῠφῶμεν τῠφῆτε τῠφῶσῐ(ν)
optative τῠφείην τῠφείης τῠφείη τῠφεῖτον,
τῠφείητον 		τῠφείτην,
τῠφειήτην 		τῠφεῖμεν,
τῠφείημεν 		τῠφεῖτε,
τῠφείητε 		τῠφεῖεν,
τῠφείησᾰν
imperative   τῠ́φηθῐ τῠφήτω τῠ́φητον τῠφήτων   τῠ́φητε τῠφέντων
active middle passive
infinitive θῦψαι θῡ́ψᾰσθαι τῠφῆναι
participle m θῡ́ψᾱς θῡψᾰ́μενος τῠφείς
f θῡ́ψᾱσᾰ θῡψᾰμένη τῠφεῖσᾰ
n θῦψᾰν θῡψᾰ́μενον τῠφέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τέτῠμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative τέτῠμμαι τέτῠψαι τέτῠπται τέτῠφθον τέτῠφθον τετῠ́μμεθᾰ τέτῠφθε τετῠμμένοι εἰσί(ν)
subjunctive τετῠμμένος ὦ τετῠμμένος ᾖς τετῠμμένος ᾖ τετῠμμένω ἦτον τετῠμμένω ἦτον τετῠμμένοι ὦμεν τετῠμμένοι ἦτε τετῠμμένοι ὦσῐ(ν)
optative τετῠμμένος εἴην τετῠμμένος εἴης τετῠμμένος εἴη τετῠμμένω εἴητον/εἶτον τετῠμμένω εἰήτην/εἴτην τετῠμμένοι εἴημεν/εἶμεν τετῠμμένοι εἴητε/εἶτε τετῠμμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   τέτῠψο τετῠ́φθω τέτῠφθον τετῠ́φθων   τέτῠφθε τετῠ́φθων
infinitive τετῠ́φθαι
participle m τετῠμμένος
f τετῠμμένη
n τετῠμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετῠ́μμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐτετῠ́μμην ἐτέτῠψο ἐτέτῠπτο ἐτέτῠφθον ἐτετῠ́φθην ἐτετῠ́μμεθᾰ ἐτέτῠφθε ἐτετῠ́φᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “τύφομαι, -ω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1522

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.