υποχρεώνω

Greek

Etymology

Verb formed from the adjective υπόχρεος (ypóchreos) (from Ancient Greek ὑπόχρεος (hupókhreos, “indebted”), from υπο- (upo-) +‎ χρέος (khréos)), + -ώνω (suffix for verbs). For sense "oblige", calque of French obliger.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /i.po.xɾeˈo.no/
  • Hyphenation: υ‧πο‧χρε‧ώ‧νω

Verb

υποχρεώνω • (ypochreóno) (past υποχρέωσα, passive υποχρεώνομαι) and see υποχρεούμαι (ypochreoúmai)

  1. to oblige, force, obligate, compel
    Ο νόμος μας υποχρεώνει να τον φυλακίσουμε.
    O nómos mas ypochreónei na ton fylakísoume.
    The law obliges us to imprison him.
  2. to oblige, indebt, cause someone to owe a favour
    Με βοήθησε τόσο πολύ! Έχω υποχρεωθεί σ’ αυτόν τον καλό άνθρωπο!
    Me voḯthise tóso polý! Écho ypochreotheí s’ aftón ton kaló ánthropo!
    He helped me so much! I am indebted to this good fellow!

Conjugation

υποχρεώνω   υποχρεώνομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg υποχρεώσω υποχρεώνομαι υποχρεωθώ
2 sg υποχρεώνεις υποχρεώσεις υποχρεώνεσαι υποχρεωθείς
3 sg υποχρεώνει υποχρεώσει υποχρεώνεται υποχρεωθεί
1 pl υποχρεώνουμε, [‑ομε] υποχρεώσουμε, [‑ομε] υποχρεωνόμαστε υποχρεωθούμε
2 pl υποχρεώνετε υποχρεώσετε υποχρεώνεστε, υποχρεωνόσαστε υποχρεωθείτε
3 pl υποχρεώνουν(ε) υποχρεώσουν(ε) υποχρεώνονται υποχρεωθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg υποχρέωνα υποχρέωσα υποχρεωνόμουν(α) υποχρεώθηκα
2 sg υποχρέωνες υποχρέωσες υποχρεωνόσουν(α) υποχρεώθηκες
3 sg υποχρέωνε υποχρέωσε υποχρεωνόταν(ε) υποχρεώθηκε
1 pl υποχρεώναμε υποχρεώσαμε υποχρεωνόμασταν, (‑όμαστε) υποχρεωθήκαμε
2 pl υποχρεώνατε υποχρεώσατε υποχρεωνόσασταν, (‑όσαστε) υποχρεωθήκατε
3 pl υποχρέωναν, υποχρεώναν(ε) υποχρέωσαν, υποχρεώσαν(ε) υποχρεώνονταν, (υποχρεωνόντουσαν) υποχρεώθηκαν, υποχρεωθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα ➤ θα υποχρεώσω ➤ θα υποχρεώνομαι ➤ θα υποχρεωθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα υποχρεώνεις, … θα υποχρεώσεις, … θα υποχρεώνεσαι, … θα υποχρεωθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … υποχρεώσει
  έχω, έχεις, … υποχρεωμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … υποχρεωθεί
  είμαι, είσαι, … υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … υποχρεώσει
  είχα, είχες, … υποχρεωμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … υποχρεωθεί
  ήμουν, ήσουν, … υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … υποχρεώσει
  θα έχω, θα έχεις, … υποχρεωμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … υποχρεωθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg υποχρέωνε υποχρέωσε — υποχρεώσου
2 pl υποχρεώνετε υποχρεώστε, υποχρεώσετε υποχρεώνεστε υποχρεωθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ υποχρεώνοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας υποχρεώσει ➤ υποχρεωμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ υποχρεώσει υποχρεωθεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Synonyms

  • καθυποχρεώνω (kathypochreóno, “oblige immensely”) (formal)
  • καταϋποχρεώνω (kataÿpochreóno, “oblige immensely”)
  • υποχρεούμαι (ypochreoúmai) (formal passive form)
  • υποχρέωση f (ypochréosi, “obligation”)
  • υποχρεωτικός (ypochreotikós, “obligatory; of person who obliges”)
  • and see: υπόχρεος (ypóchreos, “indebted”)

References

  1. ^ υποχρεώνω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.