φάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰá.me.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰa.me.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸa.me.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfa.me.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfa.me.nos/

Participle

φάμενος • (phámenos) m (feminine φᾰμένη, neuter φάμενον); first/second declension

present mediopassive participle of φημί (phēmí)

Declension

First and second declension of φᾰ́μενος; φᾰμένη; φᾰ́μενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φᾰ́μενος phắmenos	φᾰμένη phăménē	φᾰ́μενον phắmenon	φᾰμένω phăménō	φᾰμένᾱ phăménā	φᾰμένω phăménō	φᾰ́μενοι phắmenoi	φᾰ́μεναι phắmenai	φᾰ́μενᾰ phắmenă
Genitive	φᾰμένου phăménou	φᾰμένης phăménēs	φᾰμένου phăménou	φᾰμένοιν phăménoin	φᾰμέναιν phăménain	φᾰμένοιν phăménoin	φᾰμένων phăménōn	φᾰμένων phăménōn	φᾰμένων phăménōn
Dative	φᾰμένῳ phăménōi	φᾰμένῃ phăménēi	φᾰμένῳ phăménōi	φᾰμένοιν phăménoin	φᾰμέναιν phăménain	φᾰμένοιν phăménoin	φᾰμένοις phăménois	φᾰμέναις phăménais	φᾰμένοις phăménois
Accusative	φᾰ́μενον phắmenon	φᾰμένην phăménēn	φᾰ́μενον phắmenon	φᾰμένω phăménō	φᾰμένᾱ phăménā	φᾰμένω phăménō	φᾰμένους phăménous	φᾰμένᾱς phăménās	φᾰ́μενᾰ phắmenă
Vocative	φᾰ́μενε phắmene	φᾰμένη phăménē	φᾰ́μενον phắmenon	φᾰμένω phăménō	φᾰμένᾱ phăménā	φᾰμένω phăménō	φᾰ́μενοι phắmenoi	φᾰ́μεναι phắmenai	φᾰ́μενᾰ phắmenă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φᾰμένως phăménōs			φᾰμενώτερος phămenṓteros			φᾰμενώτᾰτος phămenṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.