φάτσα
Greek
Etymology
Borrowed from Venetan fazza, and later from Italian faccia in sense 3.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfa.t͡sa/
- Hyphenation: φά‧τσα
Noun
φάτσα • (fátsa) f
- (colloquial) face
- (by extension) guy, person (usually of cunning, adept or dexterous person)
- façade (as of a building)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | φάτσα (fátsa) | φάτσες (fátses) |
| genitive | φάτσας (fátsas) | φατσών (fatsón) |
| accusative | φάτσα (fátsa) | φάτσες (fátses) |
| vocative | φάτσα (fátsa) | φάτσες (fátses) |
Derived terms
- αγριόφατσα (agriófatsa)
- ασχημόφατσα (aschimófatsa)
- εκφυλόφατσα (ekfylófatsa)
- κατάφατσα (katáfatsa)
- κωλόφατσα (kolófatsa)
- μαλακόφατσα (malakófatsa)
- παλιόφατσα (paliófatsa)
- προστυχόφατσα (prostychófatsa)
- σκατόφατσα (skatófatsa)
- σκυλόφατσα (skylófatsa)
- φατσικά (fatsiká)
- φατσούλα (fatsoúla)
Related terms
- μια φάτσα μια ράτσα (mia fátsa mia rátsa, “mia fatsa mia ratsa”)
- ούνα φάτσα ούνα ράτσα (oúna fátsa oúna rátsa, “una faccia una razza”)
Further reading
- φάτσα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language