φέκλη
Ancient Greek
Alternative forms
- σφέκλη (sphéklē), φαίκλα (phaíkla)
Etymology
Borrowed from Latin faecula (“tartar”).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pʰé.klɛː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈpʰe.kle̝/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈɸe.kli/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈfe.kli/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈfe.kli/
Noun
φέκλη • (phéklē) f (genitive φέκλης); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ φέκλη hē phéklē |
τὼ φέκλᾱ tṑ phéklā |
αἱ φέκλαι hai phéklai | ||||||||||
| Genitive | τῆς φέκλης tês phéklēs |
τοῖν φέκλαιν toîn phéklain |
τῶν φεκλῶν tôn pheklôn | ||||||||||
| Dative | τῇ φέκλῃ tēî phéklēi |
τοῖν φέκλαιν toîn phéklain |
ταῖς φέκλαις taîs phéklais | ||||||||||
| Accusative | τὴν φέκλην tḕn phéklēn |
τὼ φέκλᾱ tṑ phéklā |
τᾱ̀ς φέκλᾱς tā̀s phéklās | ||||||||||
| Vocative | φέκλη phéklē |
φέκλᾱ phéklā |
φέκλαι phéklai | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Further reading
- “φέκλη”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- φέκλη in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette