φέλλινος

Ancient Greek

Etymology

From φελλός (phellós, “cork oak”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰél.li.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰel.li.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸel.li.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfel.li.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfe.li.nos/

Adjective

φέλλῐνος • (phéllĭnos) m (feminine φελλίνη, neuter φέλλῐνον); first/second declension

made of cork

Inflection

First and second declension of φέλλῐνος; φελλῐ́νη; φέλλῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φέλλῐνος phéllĭnos	φελλῐ́νη phellĭ́nē	φέλλῐνον phéllĭnon	φελλῐ́νω phellĭ́nō	φελλῐ́νᾱ phellĭ́nā	φελλῐ́νω phellĭ́nō	φέλλῐνοι phéllĭnoi	φέλλῐναι phéllĭnai	φέλλῐνᾰ phéllĭnă
Genitive	φελλῐ́νου phellĭ́nou	φελλῐ́νης phellĭ́nēs	φελλῐ́νου phellĭ́nou	φελλῐ́νοιν phellĭ́noin	φελλῐ́ναιν phellĭ́nain	φελλῐ́νοιν phellĭ́noin	φελλῐ́νων phellĭ́nōn	φελλῐ́νων phellĭ́nōn	φελλῐ́νων phellĭ́nōn
Dative	φελλῐ́νῳ phellĭ́nōi	φελλῐ́νῃ phellĭ́nēi	φελλῐ́νῳ phellĭ́nōi	φελλῐ́νοιν phellĭ́noin	φελλῐ́ναιν phellĭ́nain	φελλῐ́νοιν phellĭ́noin	φελλῐ́νοις phellĭ́nois	φελλῐ́ναις phellĭ́nais	φελλῐ́νοις phellĭ́nois
Accusative	φέλλῐνον phéllĭnon	φελλῐ́νην phellĭ́nēn	φέλλῐνον phéllĭnon	φελλῐ́νω phellĭ́nō	φελλῐ́νᾱ phellĭ́nā	φελλῐ́νω phellĭ́nō	φελλῐ́νους phellĭ́nous	φελλῐ́νᾱς phellĭ́nās	φέλλῐνᾰ phéllĭnă
Vocative	φέλλῐνε phéllĭne	φελλῐ́νη phellĭ́nē	φέλλῐνον phéllĭnon	φελλῐ́νω phellĭ́nō	φελλῐ́νᾱ phellĭ́nā	φελλῐ́νω phellĭ́nō	φέλλῐνοι phéllĭnoi	φέλλῐναι phéllĭnai	φέλλῐνᾰ phéllĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φελλῐ́νως phellĭ́nōs			φελλῐνώτερος phellĭnṓteros			φελλῐνώτᾰτος phellĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

Greek: φέλλινος (féllinos)
→ Arabic: فِلِّين (fillīn), فَلِّين (fallīn)
→ Translingual: Phellinus