φείδομαι

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Indo-European *bʰéydt (“to split”). Cognate with Sanskrit भेदति (bhedati, “to split”) and Gothic 𐌱𐌴𐌹𐍄𐌰𐌽 (beitan, “to bite”).

Pronunciation

 

Verb

φείδομαι • (pheídomai) (deponent)

  1. to spare, have mercy on
  2. to be merciful
  3. to refrain from using, use sparingly
  4. to be sparing, be thrifty, live thriftily
  5. to draw back from, shrink from
  6. to cease (to do something), forbear (from doing something)

Conjugation

   Present: φείδομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative φείδομαι φείδῃ / φείδει φείδεται φείδεσθον φείδεσθον φειδόμεθᾰ φείδεσθε φείδονται
subjunctive φείδωμαι φείδῃ φείδηται φείδησθον φείδησθον φειδώμεθᾰ φείδησθε φείδωνται
optative φειδοίμην φείδοιο φείδοιτο φείδοισθον φειδοίσθην φειδοίμεθᾰ φείδοισθε φείδοιντο
imperative   φείδου φειδέσθω φείδεσθον φειδέσθων   φείδεσθε φειδέσθων
middle/passive
infinitive φείδεσθαι
participle m φειδόμενος
f φειδομένη
n φειδόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: φείδομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative φείδομαι φείδεαι φείδεται φείδεσθον φείδεσθον φειδόμε(σ)θᾰ φείδεσθε φείδονται
subjunctive φείδωμαι φείδηαι φείδηται φείδησθον φείδησθον φειδώμε(σ)θᾰ φείδησθε φείδωνται
optative φειδοίμην φείδοιο φείδοιτο φείδοισθον φειδοίσθην φειδοίμε(σ)θᾰ φείδοισθε φειδοίᾰτο
imperative   φείδεο φειδέσθω φείδεσθον φειδέσθων   φείδεσθε φειδέσθων
middle/passive
infinitive φείδεσθαι
participle m φειδόμενος
f φειδομένη
n φειδόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: φειδόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive 		indicative φειδόμην φείδου φείδετο φείδεσθον φειδέσθην φειδόμεθᾰ φείδεσθε φείδοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φείσομαι, φεισθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative φείσομαι φείσῃ / φείσει φείσεται φείσεσθον φείσεσθον φεισόμεθᾰ φείσεσθε φείσονται
optative φεισοίμην φείσοιο φείσοιτο φείσοισθον φεισοίσθην φεισοίμεθᾰ φείσοισθε φείσοιντο
passive indicative φεισθήσομαι φεισθήσῃ φεισθήσεται φεισθήσεσθον φεισθήσεσθον φεισθησόμεθᾰ φεισθήσεσθε φεισθήσονται
optative φεισθησοίμην φεισθήσοιο φεισθήσοιτο φεισθήσοισθον φεισθησοίσθην φεισθησοίμεθᾰ φεισθήσοισθε φεισθήσοιντο
middle passive
infinitive φείσεσθαι φεισθήσεσθαι
participle m φεισόμενος φεισθησόμενος
f φεισομένη φεισθησομένη
n φεισόμενον φεισθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πεφιδήσομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πεφιδήσομαι πεφιδήσεαι πεφιδήσεται πεφιδήσεσθον πεφιδήσεσθον πεφιδησόμε(σ)θᾰ πεφιδήσεσθε πεφιδήσονται
optative πεφιδησοίμην πεφιδήσοιο πεφιδήσοιτο πεφιδήσοισθον πεφιδησοίσθην πεφιδησοίμε(σ)θᾰ πεφιδήσοισθε πεφιδησοίᾰτο
middle
infinitive πεφιδήσεσθαι
participle m πεφιδησόμενος
f πεφιδησομένη
n πεφιδησόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐφεισᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative ἐφεισᾰ́μην ἐφείσω ἐφείσᾰτο ἐφείσᾰσθον ἐφεισᾰ́σθην ἐφεισᾰ́μεθᾰ ἐφείσᾰσθε ἐφείσᾰντο
subjunctive φείσωμαι φείσῃ φείσηται φείσησθον φείσησθον φεισώμεθᾰ φείσησθε φείσωνται
optative φεισαίμην φείσαιο φείσαιτο φείσαισθον φεισαίσθην φεισαίμεθᾰ φείσαισθε φείσαιντο
imperative   φεῖσαι φεισᾰ́σθω φείσᾰσθον φεισᾰ́σθων   φείσᾰσθε φεισᾰ́σθων
middle
infinitive φείσᾰσθαι
participle m φεισᾰ́μενος
f φεισᾰμένη
n φεισᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: φεισᾰ́μην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative φεισᾰ́μην φείσᾰο φείσᾰτο φείσᾰσθον φεισᾰ́σθην φεισᾰ́με(σ)θᾰ φείσᾰσθε φείσᾰντο
subjunctive φείσωμαι φείσηαι φείσηται φείσησθον φείσησθον φεισώμε(σ)θᾰ φείσησθε φείσωνται
optative φεισαίμην φείσαιο φείσαιτο φείσαισθον φεισαίσθην φεισαίμε(σ)θᾰ φείσαισθε φεισαίᾰτο
imperative   φεῖσαι φεισᾰ́σθω φείσᾰσθον φεισᾰ́σθων   φείσᾰσθε φεισᾰ́σθων
middle
infinitive φείσᾰσθαι
participle m φεισᾰ́μενος
f φεισᾰμένη
n φεισᾰ́μενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πεφιδόμην (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πεφιδόμην πεφίδεο πεφίδετο πεφίδεσθον πεφιδέσθην πεφιδόμε(σ)θᾰ πεφίδεσθε πεφίδοντο
subjunctive πεφίδωμαι πεφίδηαι πεφίδηται πεφίδησθον πεφίδησθον πεφιδώμε(σ)θᾰ πεφίδησθε πεφίδωνται
optative πεφιδοίμην πεφίδοιο πεφίδοιτο πεφίδοισθον πεφιδοίσθην πεφιδοίμε(σ)θᾰ πεφίδοισθε πεφιδοίᾰτο
imperative   πεφίδεο πεφιδέσθω πεφίδεσθον πεφιδέσθων   πεφίδεσθε πεφιδέσθων
middle
infinitive πεφιδέσθαι
participle m πεφιδόμενος
f πεφιδομένη
n πεφιδόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πέφεισμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πέφεισμαι πέφεισαι πέφεισται πέφεισθον πέφεισθον πεφείσμεθᾰ πέφεισθε πεφείδᾰται
subjunctive πεφεισμένος ὦ πεφεισμένος ᾖς πεφεισμένος ᾖ πεφεισμένω ἦτον πεφεισμένω ἦτον πεφεισμένοι ὦμεν πεφεισμένοι ἦτε πεφεισμένοι ὦσῐ(ν)
optative πεφεισμένος εἴην πεφεισμένος εἴης πεφεισμένος εἴη πεφεισμένω εἴητον / εἶτον πεφεισμένω εἰήτην / εἴτην πεφεισμένοι εἴημεν / εἶμεν πεφεισμένοι εἴητε / εἶτε πεφεισμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πέφεισο πεφείσθω πέφεισθον πεφείσθων   πέφεισθε πεφείσθων
infinitive πεφεῖσθαι
participle m πεφεισμένος
f πεφεισμένη
n πεφεισμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πεφίδημαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πεφίδημαι πεφίδησαι πεφίδηται πεφίδησθον πεφίδησθον πεφιδήμεθᾰ πεφίδησθε πεφίδηνται
subjunctive πεφιδημένος ὦ πεφιδημένος ᾖς πεφιδημένος ᾖ πεφιδημένω ἦτον πεφιδημένω ἦτον πεφιδημένοι ὦμεν πεφιδημένοι ἦτε πεφιδημένοι ὦσῐ(ν)
optative πεφιδημένος εἴην πεφιδημένος εἴης πεφιδημένος εἴη πεφιδημένω εἴητον / εἶτον πεφιδημένω εἰήτην / εἴτην πεφιδημένοι εἴημεν / εἶμεν πεφιδημένοι εἴητε / εἶτε πεφιδήμενοι εἰησᾰ́ν / εἰεν
imperative   πεφίδησο πεφιδήσθω πεφίδησθον πεφιδήσθων   πεφίδησθε πεφιδήσθων
infinitive πεφιδῆσθαι
participle m πεφιδημένος
f πεφιδημένη
n πεφιδημένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • New Testament, Epistle to the Romans 11:21:
    εἰ γὰρ ὁ Θεὸς τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο, μήπως οὐδέ σου φείσηται.
    ei gàr ho Theòs tôn katà phúsin kládōn ouk epheísato, mḗpōs oudé sou pheísētai.
    • Translation by KJV
      For if God spared not the natural branches, take heed lest he also spare not thee.

Derived terms

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.