φεύγων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰěu̯.ɡɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰew.ɡon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸeβ.ɣon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfev.ɣon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfev.ɣon/

Participle

φεύγων • (pheúgōn) m (feminine φεύγουσᾰ, neuter φεῦγον); first/second declension

present active participle of φεύγω (pheúgō)

Declension

First and third declension of φεύγων; φεύγουσᾰ; φεῦγον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φεύγων pheúgōn	φεύγουσᾰ pheúgousă	φεῦγον pheûgon	φεύγοντε pheúgonte	φευγούσᾱ pheugoúsā	φεύγοντε pheúgonte	φεύγοντες pheúgontes	φεύγουσαι pheúgousai	φεύγοντᾰ pheúgontă
Genitive	φεύγοντος pheúgontos	φευγούσης pheugoúsēs	φεύγοντος pheúgontos	φευγόντοιν pheugóntoin	φευγούσαιν pheugoúsain	φευγόντοιν pheugóntoin	φευγόντων pheugóntōn	φευγουσῶν pheugousôn	φευγόντων pheugóntōn
Dative	φεύγοντῐ pheúgontĭ	φευγούσῃ pheugoúsēi	φεύγοντῐ pheúgontĭ	φευγόντοιν pheugóntoin	φευγούσαιν pheugoúsain	φευγόντοιν pheugóntoin	φεύγουσῐ / φεύγουσῐν pheúgousĭ(n)	φευγούσαις pheugoúsais	φεύγουσῐ / φεύγουσῐν pheúgousĭ(n)
Accusative	φεύγοντᾰ pheúgontă	φεύγουσᾰν pheúgousăn	φεῦγον pheûgon	φεύγοντε pheúgonte	φευγούσᾱ pheugoúsā	φεύγοντε pheúgonte	φεύγοντᾰς pheúgontăs	φευγούσᾱς pheugoúsās	φεύγοντᾰ pheúgontă
Vocative	φεύγων pheúgōn	φεύγουσᾰ pheúgousă	φεῦγον pheûgon	φεύγοντε pheúgonte	φευγούσᾱ pheugoúsā	φεύγοντε pheúgonte	φεύγοντες pheúgontes	φεύγουσαι pheúgousai	φεύγοντᾰ pheúgontă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φευγόντως pheugóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.