φθείρω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From Proto-Hellenic *kʷʰtʰéřřō, from Proto-Indo-European *dʰgʷʰér-ye-ti, from *dʰgʷʰer- (“flow, diverge; perish”) via the middle form φθείρομαι (phtheíromai, “to be destroyed, perish”) with new active meaning “destroy”. Cognate to Sanskrit क्षरति (kṣárati, “flows, diverges; disappears”), Avestan 𐬖𐬲𐬀𐬭𐬀𐬌𐬙𐬌 (γžaraiti, “flows, streams”).

Pronunciation

 

Verb

φθείρω • (phtheírō)

  1. to destroy
  2. to ruin, spoil

Usage notes

The compound verb διαφθείρω (diaphtheírō) is much more frequent than the simple verb.

Conjugation

   Present: φθείρω, φθείρομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθείρω φθείρεις φθείρει φθείρετον φθείρετον φθείρομεν φθείρετε φθείρουσῐ(ν)
subjunctive φθείρω φθείρῃς φθείρῃ φθείρητον φθείρητον φθείρωμεν φθείρητε φθείρωσῐ(ν)
optative φθείροιμῐ φθείροις φθείροι φθείροιτον φθειροίτην φθείροιμεν φθείροιτε φθείροιεν
imperative   φθεῖρε φθειρέτω φθείρετον φθειρέτων   φθείρετε φθειρόντων
middle/
passive 		indicative φθείρομαι φθείρῃ / φθείρει φθείρεται φθείρεσθον φθείρεσθον φθειρόμεθᾰ φθείρεσθε φθείρονται
subjunctive φθείρωμαι φθείρῃ φθείρηται φθείρησθον φθείρησθον φθειρώμεθᾰ φθείρησθε φθείρωνται
optative φθειροίμην φθείροιο φθείροιτο φθείροισθον φθειροίσθην φθειροίμεθᾰ φθείροισθε φθείροιντο
imperative   φθείρου φθειρέσθω φθείρεσθον φθειρέσθων   φθείρεσθε φθειρέσθων
active middle/passive
infinitive φθείρειν φθείρεσθαι
participle m φθείρων φθειρόμενος
f φθείρουσᾰ φθειρομένη
n φθεῖρον φθειρόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔφθειρον, ἐφθειρόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθειρον ἔφθειρες ἔφθειρε(ν) ἐφθείρετον ἐφθειρέτην ἐφθείρομεν ἐφθείρετε ἔφθειρον
middle/
passive 		indicative ἐφθειρόμην ἐφθείρου ἐφθείρετο ἐφθείρεσθον ἐφθειρέσθην ἐφθειρόμεθᾰ ἐφθείρεσθε ἐφθείροντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: φθείρεσκον, φθειρεσκόμην (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθείρεσκον φθείρεσκες φθείρεσκε(ν) φθειρέσκετον φθειρεσκέτην φθειρέσκομεν φθειρέσκετε φθείρεσκον
middle/
passive 		indicative φθειρεσκόμην φθειρέσκου φθειρέσκετο φθειρέσκεσθον φθειρεσκέσθην φθειρεσκόμεθᾰ φθειρέσκεσθε φθειρέσκοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φθερέω, φθερέομαι, φθᾰρήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθερέω φθερέεις φθερέει φθερέετον φθερέετον φθερέομεν φθερέετε φθερέουσῐ(ν)
optative φθερέοιμῐ φθερέοις φθερέοι φθερέοιτον φθερεοίτην φθερέοιμεν φθερέοιτε φθερέοιεν
middle indicative φθερέομαι φθερέῃ / φθερέει φθερέεται φθερέεσθον φθερέεσθον φθερεόμεθᾰ φθερέεσθε φθερέονται
optative φθερεοίμην φθερέοιο φθερέοιτο φθερέοισθον φθερεοίσθην φθερεοίμεθᾰ φθερέοισθε φθερέοιντο
passive indicative φθᾰρήσομαι φθᾰρήσῃ φθᾰρήσεται φθᾰρήσεσθον φθᾰρήσεσθον φθᾰρησόμεθᾰ φθᾰρήσεσθε φθᾰρήσονται
optative φθᾰρησοίμην φθᾰρήσοιο φθᾰρήσοιτο φθᾰρήσοισθον φθᾰρησοίσθην φθᾰρησοίμεθᾰ φθᾰρήσοισθε φθᾰρήσοιντο
active middle passive
infinitive φθερέειν φθερέεσθαι φθᾰρήσεσθαι
participle m φθερέων φθερεόμενος φθᾰρησόμενος
f φθερέουσᾰ φθερεομένη φθᾰρησομένη
n φθερέον φθερεόμενον φθᾰρησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: φθερῶ, φθεροῦμαι, φθᾰρήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φθερῶ φθερεῖς φθερεῖ φθερεῖτον φθερεῖτον φθεροῦμεν φθερεῖτε φθεροῦσῐ(ν)
optative φθεροίην / φθεροῖμῐ φθεροίης / φθεροῖς φθεροίη / φθεροῖ φθεροῖτον / φθεροίητον φθεροίτην / φθεροιήτην φθεροῖμεν / φθεροίημεν φθεροῖτε / φθεροίητε φθεροῖεν / φθεροίησᾰν
middle indicative φθεροῦμαι φθερῇ φθερεῖται φθερεῖσθον φθερεῖσθον φθερούμεθᾰ φθερεῖσθε φθεροῦνται
optative φθεροίμην φθεροῖο φθεροῖτο φθεροῖσθον φθεροίσθην φθεροίμεθᾰ φθεροῖσθε φθεροῖντο
passive indicative φθᾰρήσομαι φθᾰρήσῃ φθᾰρήσεται φθᾰρήσεσθον φθᾰρήσεσθον φθᾰρησόμεθᾰ φθᾰρήσεσθε φθᾰρήσονται
optative φθᾰρησοίμην φθᾰρήσοιο φθᾰρήσοιτο φθᾰρήσοισθον φθᾰρησοίσθην φθᾰρησοίμεθᾰ φθᾰρήσοισθε φθᾰρήσοιντο
active middle passive
infinitive φθερεῖν φθερεῖσθαι φθᾰρήσεσθαι
participle m φθερῶν φθερούμενος φθᾰρησόμενος
f φθεροῦσᾰ φθερουμένη φθᾰρησομένη
n φθεροῦν φθερούμενον φθᾰρησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔφθειρᾰ, ἐφθειρᾰ́μην, ἐφθᾰ́ρην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθειρᾰ ἔφθειρᾰς ἔφθειρε(ν) ἐφθείρᾰτον ἐφθειρᾰ́την ἐφθείρᾰμεν ἐφθείρᾰτε ἔφθειρᾰν
subjunctive φθείρω φθείρῃς φθείρῃ φθείρητον φθείρητον φθείρωμεν φθείρητε φθείρωσῐ(ν)
optative φθείραιμῐ φθείρειᾰς / φθείραις φθείρειε(ν) / φθείραι φθείραιτον φθειραίτην φθείραιμεν φθείραιτε φθείρειᾰν / φθείραιεν
imperative   φθεῖρον φθειρᾰ́τω φθείρᾰτον φθειρᾰ́των   φθείρᾰτε φθειρᾰ́ντων
middle indicative ἐφθειρᾰ́μην ἐφθείρω ἐφθείρᾰτο ἐφθείρᾰσθον ἐφθειρᾰ́σθην ἐφθειρᾰ́μεθᾰ ἐφθείρᾰσθε ἐφθείρᾰντο
subjunctive φθείρωμαι φθείρῃ φθείρηται φθείρησθον φθείρησθον φθειρώμεθᾰ φθείρησθε φθείρωνται
optative φθειραίμην φθείραιο φθείραιτο φθείραισθον φθειραίσθην φθειραίμεθᾰ φθείραισθε φθείραιντο
imperative   φθεῖραι φθειρᾰ́σθω φθείρᾰσθον φθειρᾰ́σθων   φθείρᾰσθε φθειρᾰ́σθων
passive indicative ἐφθᾰ́ρην ἐφθᾰ́ρης ἐφθᾰ́ρη ἐφθᾰ́ρητον ἐφθᾰρήτην ἐφθᾰ́ρημεν ἐφθᾰ́ρητε ἐφθᾰ́ρησᾰν
subjunctive φθᾰρῶ φθᾰρῇς φθᾰρῇ φθᾰρῆτον φθᾰρῆτον φθᾰρῶμεν φθᾰρῆτε φθᾰρῶσῐ(ν)
optative φθᾰρείην φθᾰρείης φθᾰρείη φθᾰρεῖτον / φθᾰρείητον φθᾰρείτην / φθᾰρειήτην φθᾰρεῖμεν / φθᾰρείημεν φθᾰρεῖτε / φθᾰρείητε φθᾰρεῖεν / φθᾰρείησᾰν
imperative   φθᾰ́ρηθῐ φθᾰρήτω φθᾰ́ρητον φθᾰρήτων   φθᾰ́ρητε φθᾰρέντων
active middle passive
infinitive φθεῖραι φθείρᾰσθαι φθᾰρῆναι
participle m φθείρᾱς φθειρᾰ́μενος φθᾰρείς
f φθείρᾱσᾰ φθειρᾰμένη φθᾰρεῖσᾰ
n φθεῖρᾰν φθειρᾰ́μενον φθᾰρέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔφθᾰρκᾰ, ἔφθᾰρμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθᾰρκᾰ ἔφθᾰρκᾰς ἔφθᾰρκε(ν) ἐφθᾰ́ρκᾰτον ἐφθᾰ́ρκᾰτον ἐφθᾰ́ρκᾰμεν ἐφθᾰ́ρκᾰτε ἐφθᾰ́ρκᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐφθᾰ́ρκω ἐφθᾰ́ρκῃς ἐφθᾰ́ρκῃ ἐφθᾰ́ρκητον ἐφθᾰ́ρκητον ἐφθᾰ́ρκωμεν ἐφθᾰ́ρκητε ἐφθᾰ́ρκωσῐ(ν)
optative ἐφθᾰ́ρκοιμῐ / ἐφθᾰρκοίην ἐφθᾰ́ρκοις / ἐφθᾰρκοίης ἐφθᾰ́ρκοι / ἐφθᾰρκοίη ἐφθᾰ́ρκοιτον ἐφθᾰρκοίτην ἐφθᾰ́ρκοιμεν ἐφθᾰ́ρκοιτε ἐφθᾰ́ρκοιεν
imperative   ἔφθᾰρκε ἐφθᾰρκέτω ἐφθᾰ́ρκετον ἐφθᾰρκέτων   ἐφθᾰ́ρκετε ἐφθᾰρκόντων
middle/
passive 		indicative ἔφθᾰρμαι ἔφθᾰρσαι ἔφθᾰρται ἔφθᾰρθον ἔφθᾰρθον ἐφθᾰ́ρμεθᾰ ἔφθᾰρθε ἐφθᾰ́ρᾰται
subjunctive ἐφθᾰρμένος ὦ ἐφθᾰρμένος ᾖς ἐφθᾰρμένος ᾖ ἐφθᾰρμένω ἦτον ἐφθᾰρμένω ἦτον ἐφθᾰρμένοι ὦμεν ἐφθᾰρμένοι ἦτε ἐφθᾰρμένοι ὦσῐ(ν)
optative ἐφθᾰρμένος εἴην ἐφθᾰρμένος εἴης ἐφθᾰρμένος εἴη ἐφθᾰρμένω εἴητον / εἶτον ἐφθᾰρμένω εἰήτην / εἴτην ἐφθᾰρμένοι εἴημεν / εἶμεν ἐφθᾰρμένοι εἴητε / εἶτε ἐφθᾰρμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   ἔφθᾰρσο ἐφθᾰ́ρθω ἔφθᾰρθον ἐφθᾰ́ρθων   ἔφθᾰρθε ἐφθᾰ́ρθων
active middle/passive
infinitive ἐφθᾰρκέναι ἐφθᾰ́ρθαι
participle m ἐφθᾰρκώς ἐφθᾰρμένος
f ἐφθᾰρκυῖᾰ ἐφθᾰρμένη
n ἐφθᾰρκός ἐφθᾰρμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: ἔφθορᾰ
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔφθορᾰ ἔφθορᾰς ἔφθορε(ν) ἐφθόρᾰτον ἐφθόρᾰτον ἐφθόρᾰμεν ἐφθόρᾰτε ἐφθόρᾱσῐ(ν)
subjunctive ἐφθόρω ἐφθόρῃς ἐφθόρῃ ἐφθόρητον ἐφθόρητον ἐφθόρωμεν ἐφθόρητε ἐφθόρωσῐ(ν)
optative ἐφθόροιμῐ / ἐφθοροίην ἐφθόροις / ἐφθοροίης ἐφθόροι / ἐφθοροίη ἐφθόροιτον ἐφθοροίτην ἐφθόροιμεν ἐφθόροιτε ἐφθόροιεν
imperative   ἔφθορε ἐφθορέτω ἐφθόρετον ἐφθορέτων   ἐφθόρετε ἐφθορόντων
active
infinitive ἐφθορέναι
participle m ἐφθορώς
f ἐφθορυῖᾰ
n ἐφθορός
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐφθᾰ́ρκειν / ἐφθᾰ́ρκη, ἐφθᾰ́ρμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐφθᾰ́ρκειν / ἐφθᾰ́ρκη ἐφθᾰ́ρκεις / ἐφθᾰ́ρκης ἐφθᾰ́ρκει(ν) ἐφθᾰ́ρκετον ἐφθᾰρκέτην ἐφθᾰ́ρκεμεν ἐφθᾰ́ρκετε ἐφθᾰ́ρκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐφθᾰ́ρμην ἔφθᾰρσο ἔφθᾰρτο ἔφθᾰρθον ἐφθᾰ́ρθην ἐφθᾰ́ρμεθᾰ ἔφθᾰρθε ἐφθᾰ́ρᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • → Greek: φθείρω (ftheíro) (learned)

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek φθείρω (phtheírō).[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈfθi.ɾo/
  • Hyphenation: φθεί‧ρω

Verb

φθείρω • (ftheíro) (imperfect έφθειρα, past έφθειρα, passive φθείρομαι, p‑past φθάρθηκα/φθάρηκα, ppp φθαρμένος) (transitive)

  1. to wear away, to erode
  2. to corrode
  3. (figuratively) to erode (to destroy gradually by an ongoing process)
  4. to wear out (to cause (something) to become damaged, useless, or ineffective through continued use, especially hard, heavy, or careless use)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

References

  1. ^ φθείρω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.