φιλαργυρωτάτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lar.ɡy.rɔː.tá.toi̯n/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.lar.ɡy.roˈta.tyn/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.lar.ʝy.roˈta.tyn/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.lar.ʝy.roˈta.tyn/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.lar.ʝi.roˈta.tin/

Adjective

φῐλᾰργῠρωτᾰ́τοιν • (phĭlărgŭrōtắtoin)

masculine/neuter genitive/dative dual of φῐλᾰργῠρώτᾰτος (phĭlărgŭrṓtătos)