φιλόλογος

Ancient Greek

From φιλο- (philo-, “beloved, loving”) +‎ -λογος (-logos, “word, talk, reason”).

φῐλόλογος • (phĭlólogos) m or f (neuter φῐλόλογον); second declension

Second declension of φιλόλογος; φιλόλογον (Attic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	φιλόλογος philólogos	φιλόλογον philólogon	φιλολόγω philológō	φιλολόγω philológō	φιλόλογοι philólogoi	φιλόλογᾰ philólogă
Genitive	φιλολόγου philológou	φιλολόγου philológou	φιλολόγοιν philológoin	φιλολόγοιν philológoin	φιλολόγων philológōn	φιλολόγων philológōn
Dative	φιλολόγῳ philológōi	φιλολόγῳ philológōi	φιλολόγοιν philológoin	φιλολόγοιν philológoin	φιλολόγοις philológois	φιλολόγοις philológois
Accusative	φιλόλογον philólogon	φιλόλογον philólogon	φιλολόγω philológō	φιλολόγω philológō	φιλολόγους philológous	φιλόλογᾰ philólogă
Vocative	φιλόλογε philóloge	φιλόλογον philólogon	φιλολόγω philológō	φιλολόγω philológō	φιλόλογοι philólogoi	φιλόλογᾰ philólogă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	φιλολόγως philológōs		φιλολογώτερος philologṓteros		φιλολογώτᾰτος philologṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

φιλόλογος • (filólogos) m or f (plural φιλόλογοι)