φλάουτο
Greek
Etymology
Borrowed from Italian flauto, from Occitan and Old Occitan flaut.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈfla.u.to/
Noun
φλάουτο • (fláouto) n (plural φλάουτα)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | φλάουτο (fláouto) | φλάουτα (fláouta) |
| genitive | φλάουτου (fláoutou) | φλάουτων (fláouton) |
| accusative | φλάουτο (fláouto) | φλάουτα (fláouta) |
| vocative | φλάουτο (fláouto) | φλάουτα (fláouta) |
Coordinate terms
- see: ξύλινα πνευστά n pl (xýlina pnefstá, “woodwind”)
Related terms
- φλαουτίστας m (flaoutístas, “flautist, flutist”)
- φλαουτίστα f (flaoutísta, “flautist, flutist”)
- φλαουτίστρια f (flaoutístria, “flautist, flutist”)
- φλάουτο με ράμφος n (fláouto me rámfos, “recorder”)
Further reading
- φλάουτο on the Greek Wikipedia.Wikipedia el