φοβέω

Ancient Greek

Etymology

From Proto-Hellenic *pʰogʷéyō, from Proto-Indo-European *bʰogʷéyeti. Cognate to Sanskrit भाजयति (bhājáyati). Compare φόβος (phóbos, “fear”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰo.bé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈbe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈβe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈve.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈve.o/

Verb

φοβέω • (phobéō)

(Homeric) to put to flight
to terrify, alarm
to threaten
(passive voice) to be frightened
1. to be in awe of, to dread

Usage notes

The Poetic passive present indicative form φοβεῦμαι (phobeûmai) is attested.
An Ionic iterative imperfect form, φοβέεσκον (phobéeskon) is attested. An Ionic second singular form, φοβέαι (phobéai), and the imperative forms φοβεῦ (phobeû) and φοβέο (phobéo) are attested. The Ionic participle forms φοβεόμενος (phobeómenos) and φοβεύμενος (phobeúmenos) are attested.
An Epic 3rd plural aorist is attested ἐφόβηθεν (ephóbēthen) and the unaugmented form φόβηθεν (phóbēthen) is also attested. The unaugmented Epic pluperfect form πεφοβήατο (pephobḗato) is also attested.
The Doric 2nd singular subjunctive form φοβαθῇς (phobathēîs) is attested.

Inflection

Present: φοβέω, φοβέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φοβέω	φοβέεις	φοβέει	φοβέετον	φοβέετον	φοβέομεν	φοβέετε	φοβέουσῐ(ν)
	subjunctive	φοβέω	φοβέῃς	φοβέῃ	φοβέητον	φοβέητον	φοβέωμεν	φοβέητε	φοβέωσῐ(ν)
	optative	φοβέοιμῐ	φοβέοις	φοβέοι	φοβέοιτον	φοβεοίτην	φοβέοιμεν	φοβέοιτε	φοβέοιεν
	imperative		φόβεε	φοβεέτω	φοβέετον	φοβεέτων		φοβέετε	φοβεόντων
middle/ passive	indicative	φοβέομαι	φοβέῃ, φοβέει	φοβέεται	φοβέεσθον	φοβέεσθον	φοβεόμεθᾰ	φοβέεσθε	φοβέονται
	subjunctive	φοβέωμαι	φοβέῃ	φοβέηται	φοβέησθον	φοβέησθον	φοβεώμεθᾰ	φοβέησθε	φοβέωνται
	optative	φοβεοίμην	φοβέοιο	φοβέοιτο	φοβέοισθον	φοβεοίσθην	φοβεοίμεθᾰ	φοβέοισθε	φοβέοιντο
	imperative		φοβέου	φοβεέσθω	φοβέεσθον	φοβεέσθων		φοβέεσθε	φοβεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φοβέειν				φοβέεσθαι
participle	m	φοβέων				φοβεόμενος
	f	φοβέουσᾰ				φοβεομένη
	n	φοβέον				φοβεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: φοβῶ, φοβοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φοβῶ	φοβεῖς	φοβεῖ	φοβεῖτον	φοβεῖτον	φοβοῦμεν	φοβεῖτε	φοβοῦσῐ(ν)
	subjunctive	φοβῶ	φοβῇς	φοβῇ	φοβῆτον	φοβῆτον	φοβῶμεν	φοβῆτε	φοβῶσῐ(ν)
	optative	φοβοίην, φοβοῖμῐ	φοβοίης, φοβοῖς	φοβοίη, φοβοῖ	φοβοῖτον, φοβοίητον	φοβοίτην, φοβοιήτην	φοβοῖμεν, φοβοίημεν	φοβοῖτε, φοβοίητε	φοβοῖεν, φοβοίησᾰν
	imperative		φόβει	φοβείτω	φοβεῖτον	φοβείτων		φοβεῖτε	φοβούντων
middle/ passive	indicative	φοβοῦμαι	φοβεῖ, φοβῇ	φοβεῖται	φοβεῖσθον	φοβεῖσθον	φοβούμεθᾰ	φοβεῖσθε	φοβοῦνται
	subjunctive	φοβῶμαι	φοβῇ	φοβῆται	φοβῆσθον	φοβῆσθον	φοβώμεθᾰ	φοβῆσθε	φοβῶνται
	optative	φοβοίμην	φοβοῖο	φοβοῖτο	φοβοῖσθον	φοβοίσθην	φοβοίμεθᾰ	φοβοῖσθε	φοβοῖντο
	imperative		φοβοῦ	φοβείσθω	φοβεῖσθον	φοβείσθων		φοβεῖσθε	φοβείσθων
		active				middle/passive
infinitive		φοβεῖν				φοβεῖσθαι
participle	m	φοβῶν				φοβούμενος
	f	φοβοῦσᾰ				φοβουμένη
	n	φοβοῦν				φοβούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐφόβεον, ἐφοβεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόβεον	ἐφόβεες	ἐφόβεε(ν)	ἐφοβέετον	ἐφοβεέτην	ἐφοβέομεν	ἐφοβέετε	ἐφόβεον
middle/ passive	indicative	ἐφοβεόμην	ἐφοβέου	ἐφοβέετο	ἐφοβέεσθον	ἐφοβεέσθην	ἐφοβεόμεθᾰ	ἐφοβέεσθε	ἐφοβέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐφόβουν, ἐφοβούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόβουν	ἐφόβεις	ἐφόβει	ἐφοβεῖτον	ἐφοβείτην	ἐφοβοῦμεν	ἐφοβεῖτε	ἐφόβουν
middle/ passive	indicative	ἐφοβούμην	ἐφοβοῦ	ἐφοβεῖτο	ἐφοβεῖσθον	ἐφοβείσθην	ἐφοβούμεθᾰ	ἐφοβεῖσθε	ἐφοβοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: φοβήσω, φοβήσομαι, φοβηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φοβήσω	φοβήσεις	φοβήσει	φοβήσετον	φοβήσετον	φοβήσομεν	φοβήσετε	φοβήσουσῐ(ν)
active	optative	φοβήσοιμῐ	φοβήσοις	φοβήσοι	φοβήσοιτον	φοβησοίτην	φοβήσοιμεν	φοβήσοιτε	φοβήσοιεν
middle	indicative	φοβήσομαι	φοβήσῃ, φοβήσει	φοβήσεται	φοβήσεσθον	φοβήσεσθον	φοβησόμεθᾰ	φοβήσεσθε	φοβήσονται
middle	optative	φοβησοίμην	φοβήσοιο	φοβήσοιτο	φοβήσοισθον	φοβησοίσθην	φοβησοίμεθᾰ	φοβήσοισθε	φοβήσοιντο
passive	indicative	φοβηθήσομαι	φοβηθήσῃ	φοβηθήσεται	φοβηθήσεσθον	φοβηθήσεσθον	φοβηθησόμεθᾰ	φοβηθήσεσθε	φοβηθήσονται
passive	optative	φοβηθησοίμην	φοβηθήσοιο	φοβηθήσοιτο	φοβηθήσοισθον	φοβηθησοίσθην	φοβηθησοίμεθᾰ	φοβηθήσοισθε	φοβηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φοβήσειν			φοβήσεσθαι		φοβηθήσεσθαι
participle	m	φοβήσων			φοβησόμενος		φοβηθησόμενος
	f	φοβήσουσᾰ			φοβησομένη		φοβηθησομένη
	n	φοβῆσον			φοβησόμενον		φοβηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐφόβησᾰ, ἐφοβησᾰ́μην, ἐφοβήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφόβησᾰ	ἐφόβησᾰς	ἐφόβησε(ν)	ἐφοβήσᾰτον	ἐφοβησᾰ́την	ἐφοβήσᾰμεν	ἐφοβήσᾰτε	ἐφόβησᾰν
	subjunctive	φοβήσω	φοβήσῃς	φοβήσῃ	φοβήσητον	φοβήσητον	φοβήσωμεν	φοβήσητε	φοβήσωσῐ(ν)
	optative	φοβήσαιμῐ	φοβήσειᾰς, φοβήσαις	φοβήσειε(ν), φοβήσαι	φοβήσαιτον	φοβησαίτην	φοβήσαιμεν	φοβήσαιτε	φοβήσειᾰν, φοβήσαιεν
	imperative		φόβησον	φοβησᾰ́τω	φοβήσᾰτον	φοβησᾰ́των		φοβήσᾰτε	φοβησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφοβησᾰ́μην	ἐφοβήσω	ἐφοβήσᾰτο	ἐφοβήσᾰσθον	ἐφοβησᾰ́σθην	ἐφοβησᾰ́μεθᾰ	ἐφοβήσᾰσθε	ἐφοβήσᾰντο
	subjunctive	φοβήσωμαι	φοβήσῃ	φοβήσηται	φοβήσησθον	φοβήσησθον	φοβησώμεθᾰ	φοβήσησθε	φοβήσωνται
	optative	φοβησαίμην	φοβήσαιο	φοβήσαιτο	φοβήσαισθον	φοβησαίσθην	φοβησαίμεθᾰ	φοβήσαισθε	φοβήσαιντο
	imperative		φόβησαι	φοβησᾰ́σθω	φοβήσᾰσθον	φοβησᾰ́σθων		φοβήσᾰσθε	φοβησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφοβήθην	ἐφοβήθης	ἐφοβήθη	ἐφοβήθητον	ἐφοβηθήτην	ἐφοβήθημεν	ἐφοβήθητε	ἐφοβήθησᾰν
	subjunctive	φοβηθῶ	φοβηθῇς	φοβηθῇ	φοβηθῆτον	φοβηθῆτον	φοβηθῶμεν	φοβηθῆτε	φοβηθῶσῐ(ν)
	optative	φοβηθείην	φοβηθείης	φοβηθείη	φοβηθεῖτον, φοβηθείητον	φοβηθείτην, φοβηθειήτην	φοβηθεῖμεν, φοβηθείημεν	φοβηθεῖτε, φοβηθείητε	φοβηθεῖεν, φοβηθείησᾰν
	imperative		φοβήθητῐ	φοβηθήτω	φοβήθητον	φοβηθήτων		φοβήθητε	φοβηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φοβῆσαι			φοβήσᾰσθαι		φοβηθῆναι
participle	m	φοβήσᾱς			φοβησᾰ́μενος		φοβηθείς
	f	φοβήσᾱσᾰ			φοβησᾰμένη		φοβηθεῖσᾰ
	n	φοβῆσᾰν			φοβησᾰ́μενον		φοβηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: φόβησᾰ, φοβησᾰ́μην, φοβήθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φόβησᾰ	φόβησᾰς	φόβησε(ν)	φοβήσᾰτον	φοβησᾰ́την	φοβήσᾰμεν	φοβήσᾰτε	φόβησᾰν
	subjunctive	φοβήσω, φοβήσωμῐ	φοβήσῃς, φοβήσῃσθᾰ	φοβήσῃ, φοβήσῃσῐ	φοβήσητον	φοβήσητον	φοβήσωμεν	φοβήσητε	φοβήσωσῐ(ν)
	optative	φοβήσαιμῐ	φοβήσαις, φοβήσαισθᾰ, φοβήσειᾰς	φοβήσειε(ν), φοβήσαι	φοβησεῖτον	φοβησείτην	φοβησεῖμεν	φοβησεῖτε	φοβησεῖεν
	imperative		φόβησον	φοβησᾰ́τω	φοβήσᾰτον	φοβησᾰ́των		φοβήσᾰτε	φοβησᾰ́ντων
middle	indicative	φοβησᾰ́μην	φοβήσᾰο	φοβήσᾰτο	φοβήσᾰσθον	φοβησᾰ́σθην	φοβησᾰ́με(σ)θᾰ	φοβήσᾰσθε	φοβήσᾰντο
	subjunctive	φοβήσωμαι	φοβήσηαι	φοβήσηται	φοβήσησθον	φοβήσησθον	φοβησώμε(σ)θᾰ	φοβήσησθε	φοβήσωνται
	optative	φοβησαίμην	φοβήσαιο	φοβήσαιτο	φοβήσαισθον	φοβησαίσθην	φοβησαίμε(σ)θᾰ	φοβήσαισθε	φοβησαίᾰτο
	imperative		φόβησαι	φοβησᾰ́σθω	φοβήσᾰσθον	φοβησᾰ́σθων		φοβήσᾰσθε	φοβησᾰ́σθων
passive	indicative	φοβήθην	φοβήθης	φοβήθη	φοβήθητον	φοβηθήτην	φοβήθημεν	φοβήθητε	φοβήθησᾰν, φόβηθεν
	subjunctive	φοβηθῶ	φοβηθῇς	φοβηθῇ	φοβηθῆτον	φοβηθῆτον	φοβηθῶμεν	φοβηθῆτε	φοβηθῶσῐ(ν)
	optative	φοβηθείην	φοβηθείης	φοβηθείη	φοβηθεῖτον, φοβηθείητον	φοβηθείτην, φοβηθειήτην	φοβηθεῖμεν, φοβηθείημεν	φοβηθεῖτε, φοβηθείητε	φοβήθειεν, φοβηθείησᾰν
	imperative		φοβήθητῐ	φοβηθήτω	φοβήθητον	φοβηθήτων		φοβήθητε	φοβηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φοβῆσαι/φοβησᾰ́μεν/φοβησᾰμέναι			φοβήσᾰσθαι		φοβηθῆναι/φοβηθήμεναι
participle	m	φοβήσᾱς			φοβησᾰ́μενος		φοβηθείς
	f	φοβήσᾱσᾰ			φοβησᾰμένη		φοβηθεῖσᾰ
	n	φοβῆσᾰν			φοβησᾰ́μενον		φοβηθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: πεφόβηκᾰ, πεφόβημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεφόβηκᾰ	πεφόβηκᾰς	πεφόβηκε(ν)	πεφοβήκᾰτον	πεφοβήκᾰτον	πεφοβήκᾰμεν	πεφοβήκᾰτε	πεφοβήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφοβήκω	πεφοβήκῃς	πεφοβήκῃ	πεφοβήκητον	πεφοβήκητον	πεφοβήκωμεν	πεφοβήκητε	πεφοβήκωσῐ(ν)
	optative	πεφοβήκοιμῐ, πεφοβηκοίην	πεφοβήκοις, πεφοβηκοίης	πεφοβήκοι, πεφοβηκοίη	πεφοβήκοιτον	πεφοβηκοίτην	πεφοβήκοιμεν	πεφοβήκοιτε	πεφοβήκοιεν
	imperative		πεφόβηκε	πεφοβηκέτω	πεφοβήκετον	πεφοβηκέτων		πεφοβήκετε	πεφοβηκόντων
middle/ passive	indicative	πεφόβημαι	πεφόβησαι	πεφόβηται	πεφόβησθον	πεφόβησθον	πεφοβήμεθᾰ	πεφόβησθε	πεφόβηνται
	subjunctive	πεφοβημένος ὦ	πεφοβημένος ᾖς	πεφοβημένος ᾖ	πεφοβημένω ἦτον	πεφοβημένω ἦτον	πεφοβημένοι ὦμεν	πεφοβημένοι ἦτε	πεφοβημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφοβημένος εἴην	πεφοβημένος εἴης	πεφοβημένος εἴη	πεφοβημένω εἴητον/εἶτον	πεφοβημένω εἰήτην/εἴτην	πεφοβημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφοβημένοι εἴητε/εἶτε	πεφοβημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεφόβησο	πεφοβήσθω	πεφόβησθον	πεφοβήσθων		πεφόβησθε	πεφοβήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφοβηκέναι				πεφοβῆσθαι
participle	m	πεφοβηκώς				πεφοβημένος
	f	πεφοβηκυῖᾰ				πεφοβημένη
	n	πεφοβηκός				πεφοβημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐπεφοβήκειν, ἐπεφοβήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεφοβήκειν, ἐπεφοβήκη	ἐπεφοβήκεις, ἐπεφοβήκης	ἐπεφοβήκει(ν)	ἐπεφοβήκετον	ἐπεφοβηκέτην	ἐπεφοβήκεμεν	ἐπεφοβήκετε	ἐπεφοβήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεφοβήμην	ἐπεφόβησο	ἐπεφόβητο	ἐπεφόβησθον	ἐπεφοβήσθην	ἐπεφοβήμεθᾰ	ἐπεφόβησθε	ἐπεφόβηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“φοβέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“φοβέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“φοβέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
φοβέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
φοβέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
G5399 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible