φοινικίζω

Ancient Greek

Etymology

From Φοινίκη (Phoiníkē, “Phoenicia”) + -ῐ́ζω (-ĭ́zō).

Pronunciation

 

Verb

φοινῑκίζω • (phoinīkízō)

  1. (literal) to act like a Phoenician
  2. (vulgar) to perform some kind of sexual act deemed disgraceful, although it is unclear which act

Inflection

   Present: φοινῑκίζω, φοινῑκίζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative φοινῑκίζω φοινῑκίζεις φοινῑκίζει φοινῑκίζετον φοινῑκίζετον φοινῑκίζομεν φοινῑκίζετε φοινῑκίζουσῐ(ν)
subjunctive φοινῑκίζω φοινῑκίζῃς φοινῑκίζῃ φοινῑκίζητον φοινῑκίζητον φοινῑκίζωμεν φοινῑκίζητε φοινῑκίζωσῐ(ν)
optative φοινῑκίζοιμῐ φοινῑκίζοις φοινῑκίζοι φοινῑκίζοιτον φοινῑκιζοίτην φοινῑκίζοιμεν φοινῑκίζοιτε φοινῑκίζοιεν
imperative   φοινῑ́κιζε φοινῑκιζέτω φοινῑκίζετον φοινῑκιζέτων   φοινῑκίζετε φοινῑκιζόντων
middle/
passive 		indicative φοινῑκίζομαι φοινῑκίζῃ / φοινῑκίζει φοινῑκίζεται φοινῑκίζεσθον φοινῑκίζεσθον φοινῑκιζόμεθᾰ φοινῑκίζεσθε φοινῑκίζονται
subjunctive φοινῑκίζωμαι φοινῑκίζῃ φοινῑκίζηται φοινῑκίζησθον φοινῑκίζησθον φοινῑκιζώμεθᾰ φοινῑκίζησθε φοινῑκίζωνται
optative φοινῑκιζοίμην φοινῑκίζοιο φοινῑκίζοιτο φοινῑκίζοισθον φοινῑκιζοίσθην φοινῑκιζοίμεθᾰ φοινῑκίζοισθε φοινῑκίζοιντο
imperative   φοινῑκίζου φοινῑκιζέσθω φοινῑκίζεσθον φοινῑκιζέσθων   φοινῑκίζεσθε φοινῑκιζέσθων
active middle/passive
infinitive φοινῑκίζειν φοινῑκίζεσθαι
participle m φοινῑκίζων φοινῑκιζόμενος
f φοινῑκίζουσᾰ φοινῑκιζομένη
n φοινῑκῖζον φοινῑκιζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.