φωνάεις

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nǎː.eːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈna.is/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈna.is/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈna.is/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈna.is/

Adjective

φωνᾱ́εις • (phōnā́eis) m (feminine φωνᾱ́εσσᾰ, neuter φωνᾶεν); first/third declension

Doric and Aeolic form of φωνήεις (phōnḗeis)

Declension

First and third declension of φωνᾱ́εις; φωνᾱ́εσσᾰ; φωνᾶεν (Doric)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φωνᾱ́εις phōnā́eis	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essă	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă
Genitive	φωνᾱ́εντος phōnā́entos	φωνᾱέσσης phōnāéssēs	φωνᾱ́εντος phōnā́entos	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέντων phōnāéntōn	φωνᾱεσσᾶν phōnāessân	φωνᾱέντων phōnāéntōn
Dative	φωνᾱ́εντῐ phōnā́entĭ	φωνᾱέσσῃ phōnāéssēi	φωνᾱ́εντῐ phōnā́entĭ	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέντεσσῐ / φωνᾱέντεσσῐν phōnāéntessĭ(n)	φωνᾱέσσαις phōnāéssais	φωνᾱέντεσσῐ / φωνᾱέντεσσῐν phōnāéntessĭ(n)
Accusative	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă	φωνᾱ́εσσᾰν phōnā́essăn	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱ́εντᾰς phōnā́entăs	φωνᾱέσσᾱς phōnāéssās	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă
Vocative	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essă	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φωνᾱέντως phōnāéntōs			φωνᾱέστερος phōnāésteros			φωνᾱέστᾰτος phōnāéstătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

First and third declension of φωνᾱ́εις; φωνᾱ́εσσᾰ; φωνᾶεν (Aeolic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φωνᾱ́εις phōnā́eis	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essă	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă
Genitive	φωνᾱ́εντος phōnā́entos	φωνᾱέσσης phōnāéssēs	φωνᾱ́εντος phōnā́entos	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέντων phōnāéntōn	φωνᾱεσσῶν phōnāessôn	φωνᾱέντων phōnāéntōn
Dative	φωνᾱ́εντῐ phōnā́entĭ	φωνᾱέσσῃ phōnāéssēi	φωνᾱ́εντῐ phōnā́entĭ	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱέσσαιν phōnāéssain	φωνᾱέντοιν phōnāéntoin	φωνᾱ́εισῐ / φωνᾱ́εισῐν phōnā́eisĭ(n)	φωνᾱέσσαις phōnāéssais	φωνᾱ́εισῐ / φωνᾱ́εισῐν phōnā́eisĭ(n)
Accusative	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă	φωνᾱ́εσσᾰν phōnā́essăn	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱ́εντᾰς phōnā́entăs	φωνᾱέσσᾱς phōnāéssās	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă
Vocative	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εσσᾰ phōnā́essă	φωνᾶεν phōnâen	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱέσσᾱ phōnāéssā	φωνᾱ́εντε phōnā́ente	φωνᾱ́εντες phōnā́entes	φωνᾱ́εσσαι phōnā́essai	φωνᾱ́εντᾰ phōnā́entă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φωνᾱέντως phōnāéntōs			φωνᾱέστερος phōnāésteros			φωνᾱέστᾰτος phōnāéstătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

“φωνάεις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
φωνάεις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“φωνάεις”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter