φωνήεντος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.en.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈne̝.en.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈni.en.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈni.en.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈni.en.dos/

Adjective

φωνήεντος • (phōnḗentos)

masculine/neuter genitive singular of φωνήεις (phōnḗeis)

Noun

φωνήεντος • (phōnḗentos)

genitive singular of φωνῆεν (phōnêen)

Greek

Noun

φωνήεντος • (foníentos) n

genitive singular of φωνήεν (foníen)