φωνηέντων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛː.én.tɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰo.ne̝ˈen.ton/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸo.niˈen.ton/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fo.niˈen.ton/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fo.niˈen.don/

Adjective

φωνηέντων • (phōnēéntōn)

masculine/neuter genitive plural of φωνήεις (phōnḗeis)

Noun

φωνηέντων • (phōnēéntōn)

genitive plural of φωνῆεν (phōnêen)

Greek

Noun

φωνηέντων • (foniénton) n

genitive plural of φωνήεν (foníen)