φωνητικός
Ancient Greek
Etymology
From φωνέω (phōnéō, “to speak, produce a sound”)) + -τικός (-tikós).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /pʰɔː.nɛː.ti.kós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /pʰo.ne̝.tiˈkos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ɸo.ni.tiˈkos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /fo.ni.tiˈkos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /fo.ni.tiˈkos/
Adjective
φωνητικός • (phōnētikós) m (feminine φωνητική, neuter φωνητικόν); first/second declension
Declension
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||||
| Nominative | φωνητῐκός phōnētĭkós |
φωνητῐκή phōnētĭkḗ |
φωνητῐκόν phōnētĭkón |
φωνητῐκώ phōnētĭkṓ |
φωνητῐκᾱ́ phōnētĭkā́ |
φωνητῐκώ phōnētĭkṓ |
φωνητῐκοί phōnētĭkoí |
φωνητῐκαί phōnētĭkaí |
φωνητῐκᾰ́ phōnētĭkắ | |||||
| Genitive | φωνητῐκοῦ phōnētĭkoû |
φωνητῐκῆς phōnētĭkês |
φωνητῐκοῦ phōnētĭkoû |
φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn |
φωνητῐκαῖν phōnētĭkaîn |
φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn |
φωνητῐκῶν phōnētĭkôn |
φωνητῐκῶν phōnētĭkôn |
φωνητῐκῶν phōnētĭkôn | |||||
| Dative | φωνητῐκῷ phōnētĭkōî |
φωνητῐκῇ phōnētĭkēî |
φωνητῐκῷ phōnētĭkōî |
φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn |
φωνητῐκαῖν phōnētĭkaîn |
φωνητῐκοῖν phōnētĭkoîn |
φωνητῐκοῖς phōnētĭkoîs |
φωνητῐκαῖς phōnētĭkaîs |
φωνητῐκοῖς phōnētĭkoîs | |||||
| Accusative | φωνητῐκόν phōnētĭkón |
φωνητῐκήν phōnētĭkḗn |
φωνητῐκόν phōnētĭkón |
φωνητῐκώ phōnētĭkṓ |
φωνητῐκᾱ́ phōnētĭkā́ |
φωνητῐκώ phōnētĭkṓ |
φωνητῐκούς phōnētĭkoús |
φωνητῐκᾱ́ς phōnētĭkā́s |
φωνητῐκᾰ́ phōnētĭkắ | |||||
| Vocative | φωνητῐκέ phōnētĭké |
φωνητῐκή phōnētĭkḗ |
φωνητῐκόν phōnētĭkón |
φωνητῐκώ phōnētĭkṓ |
φωνητῐκᾱ́ phōnētĭkā́ |
φωνητῐκώ phōnētĭkṓ |
φωνητῐκοί phōnētĭkoí |
φωνητῐκαί phōnētĭkaí |
φωνητῐκᾰ́ phōnētĭkắ | |||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
| φωνητῐκῶς phōnētĭkôs |
φωνητῐκώτερος phōnētĭkṓteros |
φωνητῐκώτᾰτος phōnētĭkṓtătos | ||||||||||||
| Notes: |
| |||||||||||||
Descendants
Descendants
- Greek: φωνητικός (fonitikós)
- → Asturian: fonético, fonética
- → Catalan: fonètic
- → Czech: fonetik
- → Danish: fonetik
- → Dutch: fonetiek
- → Indonesian: fonetik
- → French: phonétique
- → Galician: fonético, fonética
- → Georgian: ფონეტიკა (poneṭiḳa)
- → German: phonetisch
- → Italian: fonetico
- → Ingrian: fonetikka
- → Macedonian: фонетика (fonetika)
- → Norwegian Bokmål: fonetikk
- → Norwegian Nynorsk: fonetikk
- → Polish: fonetyka
- → Portuguese: fonético, fonética
- → Russian: фоне́тика (fonɛ́tika)
- → Kazakh: фонетика (fonetika)
- → Spanish: fonético, fonética
- → Swedish: fonetik
- → Volapük: fonetik
Further reading
- φωνητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- φωνητικός, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
- “φωνητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
Greek
Etymology
From Ancient Greek φωνητικός (phōnētikós), from φωνητóς (phōnētós, “to be spoken”), from φωνέω (phōnéō, “to speak, produce a sound”) + -τικός (-tikós).[1][2]
Adjective
φωνητικός • (fonitikós) m (feminine φωνητική, neuter φωνητικό)
- vocal (pertaining to the voice or speech; uttered or modulated by the voice)
- φωνητικές χορδές, φωνητική μουσική
- fonitikés chordés, fonitikí mousikí
- vocal cords, vocal music
- phonetic
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | φωνητικός (fonitikós) | φωνητική (fonitikí) | φωνητικό (fonitikó) | φωνητικοί (fonitikoí) | φωνητικές (fonitikés) | φωνητικά (fonitiká) | |
| genitive | φωνητικού (fonitikoú) | φωνητικής (fonitikís) | φωνητικού (fonitikoú) | φωνητικών (fonitikón) | φωνητικών (fonitikón) | φωνητικών (fonitikón) | |
| accusative | φωνητικό (fonitikó) | φωνητική (fonitikí) | φωνητικό (fonitikó) | φωνητικούς (fonitikoús) | φωνητικές (fonitikés) | φωνητικά (fonitiká) | |
| vocative | φωνητικέ (fonitiké) | φωνητική (fonitikí) | φωνητικό (fonitikó) | φωνητικοί (fonitikoí) | φωνητικές (fonitikés) | φωνητικά (fonitiká) | |
Derived terms
- φωνητική (fonitikí)
- φωνητικό αλφάβητο (fonitikó alfávito)
References
- ^ James A. H. Murray et al., editors (1884–1928), “Φωνητικός”, in A New English Dictionary on Historical Principles (Oxford English Dictionary), London: Clarendon Press, →OCLC.
- ^ Douglas Harper (2001–2025) “phonetic”, in Online Etymology Dictionary.