χαίνω

Ancient Greek

Etymology

Related to χάσκω (kháskō, “to open the mouth, gape, yawn”), from Proto-Indo-European *ǵʰeh₂-n- of the same meaning.[1]

Pronunciation

 

Verb

χαίνω • (khaínō)

  1. late present of χάσκω (kháskō)

Inflection

   Present: χαίνω, χαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χαίνω χαίνεις χαίνει χαίνετον χαίνετον χαίνομεν χαίνετε χαίνουσῐ(ν)
subjunctive χαίνω χαίνῃς χαίνῃ χαίνητον χαίνητον χαίνωμεν χαίνητε χαίνωσῐ(ν)
optative χαίνοιμῐ χαίνοις χαίνοι χαίνοιτον χαινοίτην χαίνοιμεν χαίνοιτε χαίνοιεν
imperative   χαῖνε χαινέτω χαίνετον χαινέτων   χαίνετε χαινόντων
middle/
passive 		indicative χαίνομαι χαίνῃ / χαίνει χαίνεται χαίνεσθον χαίνεσθον χαινόμεθᾰ χαίνεσθε χαίνονται
subjunctive χαίνωμαι χαίνῃ χαίνηται χαίνησθον χαίνησθον χαινώμεθᾰ χαίνησθε χαίνωνται
optative χαινοίμην χαίνοιο χαίνοιτο χαίνοισθον χαινοίσθην χαινοίμεθᾰ χαίνοισθε χαίνοιντο
imperative   χαίνου χαινέσθω χαίνεσθον χαινέσθων   χαίνεσθε χαινέσθων
active middle/passive
infinitive χαίνειν χαίνεσθαι
participle m χαίνων χαινόμενος
f χαίνουσᾰ χαινομένη
n χαῖνον χαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

  1. ^ Beekes, Robert S. P. (2010) “χάσκω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1616

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.