χολωθείς

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰo.lɔː.tʰěːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰo.loˈtʰis/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /xo.loˈθis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xo.loˈθis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xo.loˈθis/

Participle

χολωθείς • (kholōtheís) m (feminine χολωθεῖσᾰ, neuter χολωθέν); first/third declension

aorist passive participle of χολόω (kholóō)

Declension

First and third declension of χολωθείς; χολωθεῖσᾰ; χολωθέν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	χολωθείς kholōtheís	χολωθεῖσᾰ kholōtheîsă	χολωθέν kholōthén	χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte	χολωθέντες kholōthéntes	χολωθεῖσαι kholōtheîsai	χολωθέντᾰ kholōthéntă
Genitive	χολωθέντος kholōthéntos	χολωθείσης kholōtheísēs	χολωθέντος kholōthéntos	χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθείσαιν kholōtheísain	χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθέντων kholōthéntōn	χολωθεισῶν kholōtheisôn	χολωθέντων kholōthéntōn
Dative	χολωθέντῐ kholōthéntĭ	χολωθείσῃ kholōtheísēi	χολωθέντῐ kholōthéntĭ	χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθείσαιν kholōtheísain	χολωθέντοιν kholōthéntoin	χολωθεῖσῐ / χολωθεῖσῐν kholōtheîsĭ(n)	χολωθείσαις kholōtheísais	χολωθεῖσῐ / χολωθεῖσῐν kholōtheîsĭ(n)
Accusative	χολωθέντᾰ kholōthéntă	χολωθεῖσᾰν kholōtheîsăn	χολωθέν kholōthén	χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte	χολωθέντᾰς kholōthéntăs	χολωθείσᾱς kholōtheísās	χολωθέντᾰ kholōthéntă
Vocative	χολωθείς kholōtheís	χολωθεῖσᾰ kholōtheîsă	χολωθέν kholōthén	χολωθέντε kholōthénte	χολωθείσᾱ kholōtheísā	χολωθέντε kholōthénte	χολωθέντες kholōthéntes	χολωθεῖσαι kholōtheîsai	χολωθέντᾰ kholōthéntă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	χολωθέντως kholōthéntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.