χορεύω

Ancient Greek

Etymology

From χορός (khorós, “dance”) +‎ -εύω (-eúō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰo.rěu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kʰoˈre.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /xoˈre.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /xoˈre.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /xoˈre.vo/

Verb

χορεύω • (khoreúō)

(intransitive) to dance in a round or choral dance
(intransitive or with cognate object) to dance
Λύκος περὶ φρέαρ χορεύει.
Lúkos perì phréar khoreúei.
The wolf dances around the well.
(intransitive) to practice dancing
(intransitive) to move in a circle, circle
(intransitive) to rouse to dancing

Inflection

Present: χορεύω, χορεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χορεύω	χορεύεις	χορεύει	χορεύετον	χορεύετον	χορεύομεν	χορεύετε	χορεύουσῐ(ν)
	subjunctive	χορεύω	χορεύῃς	χορεύῃ	χορεύητον	χορεύητον	χορεύωμεν	χορεύητε	χορεύωσῐ(ν)
	optative	χορεύοιμῐ	χορεύοις	χορεύοι	χορεύοιτον	χορευοίτην	χορεύοιμεν	χορεύοιτε	χορεύοιεν
	imperative		χόρευε	χορευέτω	χορεύετον	χορευέτων		χορεύετε	χορευόντων
middle/ passive	indicative	χορεύομαι	χορεύῃ / χορεύει	χορεύεται	χορεύεσθον	χορεύεσθον	χορευόμεθᾰ	χορεύεσθε	χορεύονται
	subjunctive	χορεύωμαι	χορεύῃ	χορεύηται	χορεύησθον	χορεύησθον	χορευώμεθᾰ	χορεύησθε	χορεύωνται
	optative	χορευοίμην	χορεύοιο	χορεύοιτο	χορεύοισθον	χορευοίσθην	χορευοίμεθᾰ	χορεύοισθε	χορεύοιντο
	imperative		χορεύου	χορευέσθω	χορεύεσθον	χορευέσθων		χορεύεσθε	χορευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		χορεύειν				χορεύεσθαι
participle	m	χορεύων				χορευόμενος
	f	χορεύουσᾰ				χορευομένη
	n	χορεῦον				χορευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐχόρευον, ἐχορευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχόρευον	ἐχόρευες	ἐχόρευε(ν)	ἐχορεύετον	ἐχορευέτην	ἐχορεύομεν	ἐχορεύετε	ἐχόρευον
middle/ passive	indicative	ἐχορευόμην	ἐχορεύου	ἐχορεύετο	ἐχορεύεσθον	ἐχορευέσθην	ἐχορευόμεθᾰ	ἐχορεύεσθε	ἐχορεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: χορεύσω, χορεύσομαι, χορευθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	χορεύσω	χορεύσεις	χορεύσει	χορεύσετον	χορεύσετον	χορεύσομεν	χορεύσετε	χορεύσουσῐ(ν)
active	optative	χορεύσοιμῐ	χορεύσοις	χορεύσοι	χορεύσοιτον	χορευσοίτην	χορεύσοιμεν	χορεύσοιτε	χορεύσοιεν
middle	indicative	χορεύσομαι	χορεύσῃ / χορεύσει	χορεύσεται	χορεύσεσθον	χορεύσεσθον	χορευσόμεθᾰ	χορεύσεσθε	χορεύσονται
middle	optative	χορευσοίμην	χορεύσοιο	χορεύσοιτο	χορεύσοισθον	χορευσοίσθην	χορευσοίμεθᾰ	χορεύσοισθε	χορεύσοιντο
passive	indicative	χορευθήσομαι	χορευθήσῃ	χορευθήσεται	χορευθήσεσθον	χορευθήσεσθον	χορευθησόμεθᾰ	χορευθήσεσθε	χορευθήσονται
passive	optative	χορευθησοίμην	χορευθήσοιο	χορευθήσοιτο	χορευθήσοισθον	χορευθησοίσθην	χορευθησοίμεθᾰ	χορευθήσοισθε	χορευθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		χορεύσειν			χορεύσεσθαι		χορευθήσεσθαι
participle	m	χορεύσων			χορευσόμενος		χορευθησόμενος
	f	χορεύσουσᾰ			χορευσομένη		χορευθησομένη
	n	χορεῦσον			χορευσόμενον		χορευθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐχόρευσᾰ, ἐχορευσᾰ́μην, ἐχορεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐχόρευσᾰ	ἐχόρευσᾰς	ἐχόρευσε(ν)	ἐχορεύσᾰτον	ἐχορευσᾰ́την	ἐχορεύσᾰμεν	ἐχορεύσᾰτε	ἐχόρευσᾰν
	subjunctive	χορεύσω	χορεύσῃς	χορεύσῃ	χορεύσητον	χορεύσητον	χορεύσωμεν	χορεύσητε	χορεύσωσῐ(ν)
	optative	χορεύσαιμῐ	χορεύσειᾰς / χορεύσαις	χορεύσειε(ν) / χορεύσαι	χορεύσαιτον	χορευσαίτην	χορεύσαιμεν	χορεύσαιτε	χορεύσειᾰν / χορεύσαιεν
	imperative		χόρευσον	χορευσᾰ́τω	χορεύσᾰτον	χορευσᾰ́των		χορεύσᾰτε	χορευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐχορευσᾰ́μην	ἐχορεύσω	ἐχορεύσᾰτο	ἐχορεύσᾰσθον	ἐχορευσᾰ́σθην	ἐχορευσᾰ́μεθᾰ	ἐχορεύσᾰσθε	ἐχορεύσᾰντο
	subjunctive	χορεύσωμαι	χορεύσῃ	χορεύσηται	χορεύσησθον	χορεύσησθον	χορευσώμεθᾰ	χορεύσησθε	χορεύσωνται
	optative	χορευσαίμην	χορεύσαιο	χορεύσαιτο	χορεύσαισθον	χορευσαίσθην	χορευσαίμεθᾰ	χορεύσαισθε	χορεύσαιντο
	imperative		χόρευσαι	χορευσᾰ́σθω	χορεύσᾰσθον	χορευσᾰ́σθων		χορεύσᾰσθε	χορευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐχορεύθην	ἐχορεύθης	ἐχορεύθη	ἐχορεύθητον	ἐχορευθήτην	ἐχορεύθημεν	ἐχορεύθητε	ἐχορεύθησᾰν
	subjunctive	χορευθῶ	χορευθῇς	χορευθῇ	χορευθῆτον	χορευθῆτον	χορευθῶμεν	χορευθῆτε	χορευθῶσῐ(ν)
	optative	χορευθείην	χορευθείης	χορευθείη	χορευθεῖτον / χορευθείητον	χορευθείτην / χορευθειήτην	χορευθεῖμεν / χορευθείημεν	χορευθεῖτε / χορευθείητε	χορευθεῖεν / χορευθείησᾰν
	imperative		χορεύθητῐ	χορευθήτω	χορεύθητον	χορευθήτων		χορεύθητε	χορευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		χορεῦσαι			χορεύσᾰσθαι		χορευθῆναι
participle	m	χορεύσᾱς			χορευσᾰ́μενος		χορευθείς
	f	χορεύσᾱσᾰ			χορευσᾰμένη		χορευθεῖσᾰ
	n	χορεῦσᾰν			χορευσᾰ́μενον		χορευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: κεχόρευκᾰ, κεχόρευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεχόρευκᾰ	κεχόρευκᾰς	κεχόρευκε(ν)	κεχορεύκᾰτον	κεχορεύκᾰτον	κεχορεύκᾰμεν	κεχορεύκᾰτε	κεχορεύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεχορεύκω	κεχορεύκῃς	κεχορεύκῃ	κεχορεύκητον	κεχορεύκητον	κεχορεύκωμεν	κεχορεύκητε	κεχορεύκωσῐ(ν)
	optative	κεχορεύκοιμῐ / κεχορευκοίην	κεχορεύκοις / κεχορευκοίης	κεχορεύκοι / κεχορευκοίη	κεχορεύκοιτον	κεχορευκοίτην	κεχορεύκοιμεν	κεχορεύκοιτε	κεχορεύκοιεν
	imperative		κεχόρευκε	κεχορευκέτω	κεχορεύκετον	κεχορευκέτων		κεχορεύκετε	κεχορευκόντων
middle/ passive	indicative	κεχόρευμαι	κεχόρευσαι	κεχόρευται	κεχόρευσθον	κεχόρευσθον	κεχορεύμεθᾰ	κεχόρευσθε	κεχόρευνται
	subjunctive	κεχορευμένος ὦ	κεχορευμένος ᾖς	κεχορευμένος ᾖ	κεχορευμένω ἦτον	κεχορευμένω ἦτον	κεχορευμένοι ὦμεν	κεχορευμένοι ἦτε	κεχορευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεχορευμένος εἴην	κεχορευμένος εἴης	κεχορευμένος εἴη	κεχορευμένω εἴητον / εἶτον	κεχορευμένω εἰήτην / εἴτην	κεχορευμένοι εἴημεν / εἶμεν	κεχορευμένοι εἴητε / εἶτε	κεχορευμένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		κεχόρευσο	κεχορεύσθω	κεχόρευσθον	κεχορεύσθων		κεχόρευσθε	κεχορεύσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεχορευκέναι				κεχορεῦσθαι
participle	m	κεχορευκώς				κεχορευμένος
	f	κεχορευκυῖᾰ				κεχορευμένη
	n	κεχορευκός				κεχορευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐκεχορεύκειν / ἐκεχορεύκη, ἐκεχορεύμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεχορεύκειν / ἐκεχορεύκη	ἐκεχορεύκεις / ἐκεχορεύκης	ἐκεχορεύκει(ν)	ἐκεχορεύκετον	ἐκεχορευκέτην	ἐκεχορεύκεμεν	ἐκεχορεύκετε	ἐκεχορεύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεχορεύμην	ἐκεχόρευσο	ἐκεχόρευτο	ἐκεχόρευσθον	ἐκεχορεύσθην	ἐκεχορεύμεθᾰ	ἐκεχόρευσθε	ἐκεχόρευντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

Greek: χορεύω (chorévo)
Mariupol Greek: хуре́ву (xurjévu)

References

“χορεύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“χορεύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
χορεύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
“χορεύω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek χορεύω.

Pronunciation

IPA^(key): /xoˈɾe.vo/
Hyphenation: χο‧ρεύ‧ω

Verb

χορεύω • (chorévo) (past χόρεψα, passive χορεύομαι)

to dance
to bounce about

Conjugation

χορεύω χορεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg		χορέψω	χορεύομαι	χορευτώ
2 sg	χορεύεις	χορέψεις	χορεύεσαι	χορευτείς
3 sg	χορεύει	χορέψει	χορεύεται	χορευτεί

1 pl	χορεύουμε, [‑ομε]	χορέψουμε, [‑ομε]	χορευόμαστε	χορευτούμε
2 pl	χορεύετε	χορέψετε	χορεύεστε, χορευόσαστε	χορευτείτε
3 pl	χορεύουν(ε)	χορέψουν(ε)	χορεύονται	χορευτούν(ε)

Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	χόρευα	χόρεψα	χορευόμουν(α)	χορεύτηκα
2 sg	χόρευες	χόρεψες	χορευόσουν(α)	χορεύτηκες
3 sg	χόρευε	χόρεψε	χορευόταν(ε)	χορεύτηκε

1 pl	χορεύαμε	χορέψαμε	χορευόμασταν, (‑όμαστε)	χορευτήκαμε
2 pl	χορεύατε	χορέψατε	χορευόσασταν, (‑όσαστε)	χορευτήκατε
3 pl	χόρευαν, χορεύαν(ε)	χόρεψαν, χορέψαν(ε)	χορεύονταν, (χορευόντουσαν)	χορεύτηκαν, χορευτήκαν(ε)

Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα ➤	θα χορέψω ➤	θα χορεύομαι ➤	θα χορευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα χορεύεις, …	θα χορέψεις, …	θα χορεύεσαι, …	θα χορευτείς, …

	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … χορέψει		έχω, έχεις, … χορευτεί
Past perfect ➤	είχα, είχες, … χορέψει		είχα, είχες, … χορευτεί
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … χορέψει		θα έχω, θα έχεις, … χορευτεί

Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).

Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	χόρευε	χόρεψε, χόρευ' ¹	—	χορέψου
2 pl	χορεύετε	χορέψτε, χορεύτε²	χορεύεστε	χορευτείτε

Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	χορεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας χορέψει ➤		—

Nonfinite form➤	χορέψει		χορευτεί


Notes Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. χόρευ' το ("dance it!") 2. Colloquial. • (…) optional or informal. […] rare. {…} learned, archaic. • Multiple forms are shown in order of reducing frequency. • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

χορευτής m (choreftís, “dancer”)
χορευτικός m (choreftikós, “dancing”)

and see: χορός m (chorós, “dance”)