χρεμετίζω

Ancient Greek

Etymology

There is no exact outer-Greek correspondance to the verb, but the root *gʰrem- (“to resound, thunder, grumble, roar”) is Proto-Indo-European. Compare Lithuanian grumù (“to thunder, roar”), Proto-Germanic *grimmaz (“grim, fierce”), Proto-Slavic *gromъ (“thunder”) and Persian غرم (ġaram, “fury”). Within Greek see χρόμος (khrómos, “crashing sound”) and χρόμαδος (khrómados, “crash, fragor”).

Pronunciation

 

Verb

χρεμετῐ́ζω • (khremetĭ́zō)

  1. (of horses) to neigh, whinny

Inflection

   Present: χρεμετῐ́ζω, χρεμετῐ́ζομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χρεμετῐ́ζω χρεμετῐ́ζεις χρεμετῐ́ζει χρεμετῐ́ζετον χρεμετῐ́ζετον χρεμετῐ́ζομεν χρεμετῐ́ζετε χρεμετῐ́ζουσῐ(ν)
subjunctive χρεμετῐ́ζω χρεμετῐ́ζῃς χρεμετῐ́ζῃ χρεμετῐ́ζητον χρεμετῐ́ζητον χρεμετῐ́ζωμεν χρεμετῐ́ζητε χρεμετῐ́ζωσῐ(ν)
optative χρεμετῐ́ζοιμῐ χρεμετῐ́ζοις χρεμετῐ́ζοι χρεμετῐ́ζοιτον χρεμετῐζοίτην χρεμετῐ́ζοιμεν χρεμετῐ́ζοιτε χρεμετῐ́ζοιεν
imperative   χρεμέτῐζε χρεμετῐζέτω χρεμετῐ́ζετον χρεμετῐζέτων   χρεμετῐ́ζετε χρεμετῐζόντων
middle/
passive 		indicative χρεμετῐ́ζομαι χρεμετῐ́ζῃ / χρεμετῐ́ζει χρεμετῐ́ζεται χρεμετῐ́ζεσθον χρεμετῐ́ζεσθον χρεμετῐζόμεθᾰ χρεμετῐ́ζεσθε χρεμετῐ́ζονται
subjunctive χρεμετῐ́ζωμαι χρεμετῐ́ζῃ χρεμετῐ́ζηται χρεμετῐ́ζησθον χρεμετῐ́ζησθον χρεμετῐζώμεθᾰ χρεμετῐ́ζησθε χρεμετῐ́ζωνται
optative χρεμετῐζοίμην χρεμετῐ́ζοιο χρεμετῐ́ζοιτο χρεμετῐ́ζοισθον χρεμετῐζοίσθην χρεμετῐζοίμεθᾰ χρεμετῐ́ζοισθε χρεμετῐ́ζοιντο
imperative   χρεμετῐ́ζου χρεμετῐζέσθω χρεμετῐ́ζεσθον χρεμετῐζέσθων   χρεμετῐ́ζεσθε χρεμετῐζέσθων
active middle/passive
infinitive χρεμετῐ́ζειν χρεμετῐ́ζεσθαι
participle m χρεμετῐ́ζων χρεμετῐζόμενος
f χρεμετῐ́ζουσᾰ χρεμετῐζομένη
n χρεμετῐ́ζον χρεμετῐζόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐχρεμέτῐζον, ἐχρεμετῐζόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχρεμέτῐζον ἐχρεμέτῐζες ἐχρεμέτῐζε(ν) ἐχρεμετῐ́ζετον ἐχρεμετῐζέτην ἐχρεμετῐ́ζομεν ἐχρεμετῐ́ζετε ἐχρεμέτῐζον
middle/
passive 		indicative ἐχρεμετῐζόμην ἐχρεμετῐ́ζου ἐχρεμετῐ́ζετο ἐχρεμετῐ́ζεσθον ἐχρεμετῐζέσθην ἐχρεμετῐζόμεθᾰ ἐχρεμετῐ́ζεσθε ἐχρεμετῐ́ζοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χρεμετῐέω, χρεμετῐέομαι, χρεμετῐσθήσομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χρεμετῐέω χρεμετῐέεις χρεμετῐέει χρεμετῐέετον χρεμετῐέετον χρεμετῐέομεν χρεμετῐέετε χρεμετῐέουσῐ(ν)
optative χρεμετῐέοιμῐ χρεμετῐέοις χρεμετῐέοι χρεμετῐέοιτον χρεμετῐεοίτην χρεμετῐέοιμεν χρεμετῐέοιτε χρεμετῐέοιεν
middle indicative χρεμετῐέομαι χρεμετῐέῃ / χρεμετῐέει χρεμετῐέεται χρεμετῐέεσθον χρεμετῐέεσθον χρεμετῐεόμεθᾰ χρεμετῐέεσθε χρεμετῐέονται
optative χρεμετῐεοίμην χρεμετῐέοιο χρεμετῐέοιτο χρεμετῐέοισθον χρεμετῐεοίσθην χρεμετῐεοίμεθᾰ χρεμετῐέοισθε χρεμετῐέοιντο
passive indicative χρεμετῐσθήσομαι χρεμετῐσθήσῃ χρεμετῐσθήσεται χρεμετῐσθήσεσθον χρεμετῐσθήσεσθον χρεμετῐσθησόμεθᾰ χρεμετῐσθήσεσθε χρεμετῐσθήσονται
optative χρεμετῐσθησοίμην χρεμετῐσθήσοιο χρεμετῐσθήσοιτο χρεμετῐσθήσοισθον χρεμετῐσθησοίσθην χρεμετῐσθησοίμεθᾰ χρεμετῐσθήσοισθε χρεμετῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive χρεμετῐέειν χρεμετῐέεσθαι χρεμετῐσθήσεσθαι
participle m χρεμετῐέων χρεμετῐεόμενος χρεμετῐσθησόμενος
f χρεμετῐέουσᾰ χρεμετῐεομένη χρεμετῐσθησομένη
n χρεμετῐέον χρεμετῐεόμενον χρεμετῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: χρεμετῐῶ, χρεμετῐοῦμαι, χρεμετῐσθήσομαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative χρεμετῐῶ χρεμετῐεῖς χρεμετῐεῖ χρεμετῐεῖτον χρεμετῐεῖτον χρεμετῐοῦμεν χρεμετῐεῖτε χρεμετῐοῦσῐ(ν)
optative χρεμετῐοίην / χρεμετῐοῖμῐ χρεμετῐοίης / χρεμετῐοῖς χρεμετῐοίη / χρεμετῐοῖ χρεμετῐοῖτον / χρεμετῐοίητον χρεμετῐοίτην / χρεμετῐοιήτην χρεμετῐοῖμεν / χρεμετῐοίημεν χρεμετῐοῖτε / χρεμετῐοίητε χρεμετῐοῖεν / χρεμετῐοίησᾰν
middle indicative χρεμετῐοῦμαι χρεμετῐῇ χρεμετῐεῖται χρεμετῐεῖσθον χρεμετῐεῖσθον χρεμετῐούμεθᾰ χρεμετῐεῖσθε χρεμετῐοῦνται
optative χρεμετῐοίμην χρεμετῐοῖο χρεμετῐοῖτο χρεμετῐοῖσθον χρεμετῐοίσθην χρεμετῐοίμεθᾰ χρεμετῐοῖσθε χρεμετῐοῖντο
passive indicative χρεμετῐσθήσομαι χρεμετῐσθήσῃ χρεμετῐσθήσεται χρεμετῐσθήσεσθον χρεμετῐσθήσεσθον χρεμετῐσθησόμεθᾰ χρεμετῐσθήσεσθε χρεμετῐσθήσονται
optative χρεμετῐσθησοίμην χρεμετῐσθήσοιο χρεμετῐσθήσοιτο χρεμετῐσθήσοισθον χρεμετῐσθησοίσθην χρεμετῐσθησοίμεθᾰ χρεμετῐσθήσοισθε χρεμετῐσθήσοιντο
active middle passive
infinitive χρεμετῐεῖν χρεμετῐεῖσθαι χρεμετῐσθήσεσθαι
participle m χρεμετῐῶν χρεμετῐούμενος χρεμετῐσθησόμενος
f χρεμετῐοῦσᾰ χρεμετῐουμένη χρεμετῐσθησομένη
n χρεμετῐοῦν χρεμετῐούμενον χρεμετῐσθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐχρεμέτῐσᾰ, ἐχρεμετῐσᾰ́μην, ἐχρεμετῐ́σθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐχρεμέτῐσᾰ ἐχρεμέτῐσᾰς ἐχρεμέτῐσε(ν) ἐχρεμετῐ́σᾰτον ἐχρεμετῐσᾰ́την ἐχρεμετῐ́σᾰμεν ἐχρεμετῐ́σᾰτε ἐχρεμέτῐσᾰν
subjunctive χρεμετῐ́σω χρεμετῐ́σῃς χρεμετῐ́σῃ χρεμετῐ́σητον χρεμετῐ́σητον χρεμετῐ́σωμεν χρεμετῐ́σητε χρεμετῐ́σωσῐ(ν)
optative χρεμετῐ́σαιμῐ χρεμετῐ́σειᾰς / χρεμετῐ́σαις χρεμετῐ́σειε(ν) / χρεμετῐ́σαι χρεμετῐ́σαιτον χρεμετῐσαίτην χρεμετῐ́σαιμεν χρεμετῐ́σαιτε χρεμετῐ́σειᾰν / χρεμετῐ́σαιεν
imperative   χρεμέτῐσον χρεμετῐσᾰ́τω χρεμετῐ́σᾰτον χρεμετῐσᾰ́των   χρεμετῐ́σᾰτε χρεμετῐσᾰ́ντων
middle indicative ἐχρεμετῐσᾰ́μην ἐχρεμετῐ́σω ἐχρεμετῐ́σᾰτο ἐχρεμετῐ́σᾰσθον ἐχρεμετῐσᾰ́σθην ἐχρεμετῐσᾰ́μεθᾰ ἐχρεμετῐ́σᾰσθε ἐχρεμετῐ́σᾰντο
subjunctive χρεμετῐ́σωμαι χρεμετῐ́σῃ χρεμετῐ́σηται χρεμετῐ́σησθον χρεμετῐ́σησθον χρεμετῐσώμεθᾰ χρεμετῐ́σησθε χρεμετῐ́σωνται
optative χρεμετῐσαίμην χρεμετῐ́σαιο χρεμετῐ́σαιτο χρεμετῐ́σαισθον χρεμετῐσαίσθην χρεμετῐσαίμεθᾰ χρεμετῐ́σαισθε χρεμετῐ́σαιντο
imperative   χρεμέτῐσαι χρεμετῐσᾰ́σθω χρεμετῐ́σᾰσθον χρεμετῐσᾰ́σθων   χρεμετῐ́σᾰσθε χρεμετῐσᾰ́σθων
passive indicative ἐχρεμετῐ́σθην ἐχρεμετῐ́σθης ἐχρεμετῐ́σθη ἐχρεμετῐ́σθητον ἐχρεμετῐσθήτην ἐχρεμετῐ́σθημεν ἐχρεμετῐ́σθητε ἐχρεμετῐ́σθησᾰν
subjunctive χρεμετῐσθῶ χρεμετῐσθῇς χρεμετῐσθῇ χρεμετῐσθῆτον χρεμετῐσθῆτον χρεμετῐσθῶμεν χρεμετῐσθῆτε χρεμετῐσθῶσῐ(ν)
optative χρεμετῐσθείην χρεμετῐσθείης χρεμετῐσθείη χρεμετῐσθεῖτον / χρεμετῐσθείητον χρεμετῐσθείτην / χρεμετῐσθειήτην χρεμετῐσθεῖμεν / χρεμετῐσθείημεν χρεμετῐσθεῖτε / χρεμετῐσθείητε χρεμετῐσθεῖεν / χρεμετῐσθείησᾰν
imperative   χρεμετῐ́σθητῐ χρεμετῐσθήτω χρεμετῐ́σθητον χρεμετῐσθήτων   χρεμετῐ́σθητε χρεμετῐσθέντων
active middle passive
infinitive χρεμετῐ́σαι χρεμετῐ́σᾰσθαι χρεμετῐσθῆναι
participle m χρεμετῐ́σᾱς χρεμετῐσᾰ́μενος χρεμετῐσθείς
f χρεμετῐ́σᾱσᾰ χρεμετῐσᾰμένη χρεμετῐσθεῖσᾰ
n χρεμετῐ́σᾰν χρεμετῐσᾰ́μενον χρεμετῐσθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κεχρεμέτῐκᾰ, κεχρεμέτῐσμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κεχρεμέτῐκᾰ κεχρεμέτῐκᾰς κεχρεμέτῐκε(ν) κεχρεμετῐ́κᾰτον κεχρεμετῐ́κᾰτον κεχρεμετῐ́κᾰμεν κεχρεμετῐ́κᾰτε κεχρεμετῐ́κᾱσῐ(ν)
subjunctive κεχρεμετῐ́κω κεχρεμετῐ́κῃς κεχρεμετῐ́κῃ κεχρεμετῐ́κητον κεχρεμετῐ́κητον κεχρεμετῐ́κωμεν κεχρεμετῐ́κητε κεχρεμετῐ́κωσῐ(ν)
optative κεχρεμετῐ́κοιμῐ / κεχρεμετῐκοίην κεχρεμετῐ́κοις / κεχρεμετῐκοίης κεχρεμετῐ́κοι / κεχρεμετῐκοίη κεχρεμετῐ́κοιτον κεχρεμετῐκοίτην κεχρεμετῐ́κοιμεν κεχρεμετῐ́κοιτε κεχρεμετῐ́κοιεν
imperative   κεχρεμέτῐκε κεχρεμετῐκέτω κεχρεμετῐ́κετον κεχρεμετῐκέτων   κεχρεμετῐ́κετε κεχρεμετῐκόντων
middle/
passive 		indicative κεχρεμέτῐσμαι κεχρεμέτῐσαι κεχρεμέτῐσται κεχρεμέτῐσθον κεχρεμέτῐσθον κεχρεμετῐ́σμεθᾰ κεχρεμέτῐσθε κεχρεμετῐ́δᾰται
subjunctive κεχρεμετῐσμένος ὦ κεχρεμετῐσμένος ᾖς κεχρεμετῐσμένος ᾖ κεχρεμετῐσμένω ἦτον κεχρεμετῐσμένω ἦτον κεχρεμετῐσμένοι ὦμεν κεχρεμετῐσμένοι ἦτε κεχρεμετῐσμένοι ὦσῐ(ν)
optative κεχρεμετῐσμένος εἴην κεχρεμετῐσμένος εἴης κεχρεμετῐσμένος εἴη κεχρεμετῐσμένω εἴητον / εἶτον κεχρεμετῐσμένω εἰήτην / εἴτην κεχρεμετῐσμένοι εἴημεν / εἶμεν κεχρεμετῐσμένοι εἴητε / εἶτε κεχρεμετῐσμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κεχρεμέτῐσο κεχρεμετῐ́σθω κεχρεμέτῐσθον κεχρεμετῐ́σθων   κεχρεμέτῐσθε κεχρεμετῐ́σθων
active middle/passive
infinitive κεχρεμετῐκέναι κεχρεμετῐ́σθαι
participle m κεχρεμετῐκώς κεχρεμετῐσμένος
f κεχρεμετῐκυῖᾰ κεχρεμετῐσμένη
n κεχρεμετῐκός κεχρεμετῐσμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐκεχρεμετῐ́κειν / ἐκεχρεμετῐ́κη, ἐκεχρεμετῐ́σμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐκεχρεμετῐ́κειν / ἐκεχρεμετῐ́κη ἐκεχρεμετῐ́κεις / ἐκεχρεμετῐ́κης ἐκεχρεμετῐ́κει(ν) ἐκεχρεμετῐ́κετον ἐκεχρεμετῐκέτην ἐκεχρεμετῐ́κεμεν ἐκεχρεμετῐ́κετε ἐκεχρεμετῐ́κεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐκεχρεμετῐ́σμην ἐκεχρεμέτῐσο ἐκεχρεμέτῐστο ἐκεχρεμέτῐσθον ἐκεχρεμετῐ́σθην ἐκεχρεμετῐ́σμεθᾰ ἐκεχρεμέτῐσθε ἐκεχρεμετῐ́δᾰτο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

  • ἐγχρεμετῐ́ζω (enkhremetĭ́zō)
  • ὑποχρεμετῐ́ζω (hupokhremetĭ́zō)
  • χρεμέτῐσμᾰ (khremétĭsmă)
  • χρεμετῐσμός (khremetĭsmós)
  • χρεμετῐστῐκός (khremetĭstĭkós)

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.