χρηστότης

Ancient Greek

Etymology

From χρηστός (khrēstós, “useful, serviceable”) +‎ -της (-tēs).

Pronunciation

 

Noun

χρηστότης • (khrēstótēs) f (genitive χρηστότητος); third declension

  1. (of persons) goodness, honesty
  2. goodness of heart, kindness

Inflection

Third declension of ἡ χρηστότης; τῆς χρηστότητος (Attic)
Case / # Singular Dual Plural
Nominative ἡ χρηστότης
hē khrēstótēs 		τὼ χρηστότητε
tṑ khrēstótēte 		αἱ χρηστότητες
hai khrēstótētes
Genitive τῆς χρηστότητος
tês khrēstótētos 		τοῖν χρηστοτήτοιν
toîn khrēstotḗtoin 		τῶν χρηστοτήτων
tôn khrēstotḗtōn
Dative τῇ χρηστότητῐ
tēî khrēstótētĭ 		τοῖν χρηστοτήτοιν
toîn khrēstotḗtoin 		ταῖς χρηστότησῐ / χρηστότησῐν
taîs khrēstótēsĭ(n)
Accusative τὴν χρηστότητᾰ
tḕn khrēstótētă 		τὼ χρηστότητε
tṑ khrēstótēte 		τᾱ̀ς χρηστότητᾰς
tā̀s khrēstótētăs
Vocative χρηστότης
khrēstótēs 		χρηστότητε
khrēstótēte 		χρηστότητες
khrēstótētes
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.
  • Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster *-ts.

Descendants

  • Greek: χρηστότητα (christótita)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.