ψάω

Ancient Greek

Alternative forms

ψώω (psṓō)

Etymology

Traditionally compared to Sanskrit प्साति (psāti, “to chew, eat, devour”) and explained as vocalic enlargements from Proto-Indo-European *bʰes-, found in Sanskrit बभस्ति (babhasti, “to chew, devour”). Meier-Brügger links the word to Hittite [script needed] (peš, “to rub, scrub”), which departs from the root *pes-. According to Beekes, the Indo-European explanations must be given up; the group of words is probably Pre-Greek, especially given the coexistence of ψαίω (psaíō), ψαύω (psaúō) and ψίω (psíō), which cannot be explained if we start from a PIE form.^[1]

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /psǎː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpsa.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpsa.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpsa.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpsa.o/

Verb

ψάω • (psáō)

to touch lightly, rub, wipe, rub smooth
- 300 BCE – 250 BCE, Apollonius of Rhodes, Argonautica 1c
(intransitive) to crumble away, vanish, disappear
- 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 678

Inflection

Present: ψῶ, ψῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψῶ	ψῇς	ψῇ	ψῆτον	ψῆτον	ψῶμεν	ψῆτε	ψῶσῐ(ν)
	subjunctive	ψῶ	ψῇς	ψῇ	ψῆτον	ψῆτον	ψῶμεν	ψῆτε	ψῶσῐ(ν)
	optative	ψῴην / ψῷμῐ	ψῴης / ψῷς	ψῴη / ψῷ	ψῷτον / ψῴητον	ψῴτην / ψῳήτην	ψῷμεν / ψῴημεν	ψῷτε / ψῴητε	ψῷεν / ψῴησᾰν
	imperative		ψῆ	ψήτω	ψῆτον	ψήτων		ψῆτε	ψώντων
middle/ passive	indicative	ψῶμαι	ψῇ	ψῆται	ψῆσθον	ψῆσθον	ψώμεθᾰ	ψῆσθε	ψῶνται
	subjunctive	ψῶμαι	ψῇ	ψῆται	ψῆσθον	ψῆσθον	ψώμεθᾰ	ψῆσθε	ψῶνται
	optative	ψῴμην	ψῷο	ψῷτο	ψῷσθον	ψῴσθην	ψῴμεθᾰ	ψῷσθε	ψῷντο
	imperative		ψῶ	ψήσθω	ψῆσθον	ψήσθων		ψῆσθε	ψήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ψῆν				ψῆσθαι
participle	m	ψῶν				ψώμενος
	f	ψῶσᾰ				ψωμένη
	n	ψῶν				ψώμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔψων, ἐψώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔψων	ἔψης	ἔψη	ἐψῆτον	ἐψήτην	ἐψῶμεν	ἐψῆτε	ἔψων
middle/ passive	indicative	ἐψώμην	ἐψῶ	ἐψῆτο	ἐψῆσθον	ἐψήσθην	ἐψώμεθᾰ	ἐψῆσθε	ἐψῶντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ψήσω, ψήσομαι, ψηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ψήσω	ψήσεις	ψήσει	ψήσετον	ψήσετον	ψήσομεν	ψήσετε	ψήσουσῐ(ν)
active	optative	ψήσοιμῐ	ψήσοις	ψήσοι	ψήσοιτον	ψησοίτην	ψήσοιμεν	ψήσοιτε	ψήσοιεν
middle	indicative	ψήσομαι	ψήσῃ / ψήσει	ψήσεται	ψήσεσθον	ψήσεσθον	ψησόμεθᾰ	ψήσεσθε	ψήσονται
middle	optative	ψησοίμην	ψήσοιο	ψήσοιτο	ψήσοισθον	ψησοίσθην	ψησοίμεθᾰ	ψήσοισθε	ψήσοιντο
passive	indicative	ψηθήσομαι	ψηθήσῃ	ψηθήσεται	ψηθήσεσθον	ψηθήσεσθον	ψηθησόμεθᾰ	ψηθήσεσθε	ψηθήσονται
passive	optative	ψηθησοίμην	ψηθήσοιο	ψηθήσοιτο	ψηθήσοισθον	ψηθησοίσθην	ψηθησοίμεθᾰ	ψηθήσοισθε	ψηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ψήσειν			ψήσεσθαι		ψηθήσεσθαι
participle	m	ψήσων			ψησόμενος		ψηθησόμενος
	f	ψήσουσᾰ			ψησομένη		ψηθησομένη
	n	ψῆσον			ψησόμενον		ψηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔψησᾰ, ἐψησᾰ́μην, ἐψήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔψησᾰ	ἔψησᾰς	ἔψησε(ν)	ἐψήσᾰτον	ἐψησᾰ́την	ἐψήσᾰμεν	ἐψήσᾰτε	ἔψησᾰν
	subjunctive	ψήσω	ψήσῃς	ψήσῃ	ψήσητον	ψήσητον	ψήσωμεν	ψήσητε	ψήσωσῐ(ν)
	optative	ψήσαιμῐ	ψήσειᾰς / ψήσαις	ψήσειε(ν) / ψήσαι	ψήσαιτον	ψησαίτην	ψήσαιμεν	ψήσαιτε	ψήσειᾰν / ψήσαιεν
	imperative		ψῆσον	ψησᾰ́τω	ψήσᾰτον	ψησᾰ́των		ψήσᾰτε	ψησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐψησᾰ́μην	ἐψήσω	ἐψήσᾰτο	ἐψήσᾰσθον	ἐψησᾰ́σθην	ἐψησᾰ́μεθᾰ	ἐψήσᾰσθε	ἐψήσᾰντο
	subjunctive	ψήσωμαι	ψήσῃ	ψήσηται	ψήσησθον	ψήσησθον	ψησώμεθᾰ	ψήσησθε	ψήσωνται
	optative	ψησαίμην	ψήσαιο	ψήσαιτο	ψήσαισθον	ψησαίσθην	ψησαίμεθᾰ	ψήσαισθε	ψήσαιντο
	imperative		ψῆσαι	ψησᾰ́σθω	ψήσᾰσθον	ψησᾰ́σθων		ψήσᾰσθε	ψησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐψήθην	ἐψήθης	ἐψήθη	ἐψήθητον	ἐψηθήτην	ἐψήθημεν	ἐψήθητε	ἐψήθησᾰν
	subjunctive	ψηθῶ	ψηθῇς	ψηθῇ	ψηθῆτον	ψηθῆτον	ψηθῶμεν	ψηθῆτε	ψηθῶσῐ(ν)
	optative	ψηθείην	ψηθείης	ψηθείη	ψηθεῖτον / ψηθείητον	ψηθείτην / ψηθειήτην	ψηθεῖμεν / ψηθείημεν	ψηθεῖτε / ψηθείητε	ψηθεῖεν / ψηθείησᾰν
	imperative		ψήθητῐ	ψηθήτω	ψήθητον	ψηθήτων		ψήθητε	ψηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ψῆσαι			ψήσᾰσθαι		ψηθῆναι
participle	m	ψήσᾱς			ψησᾰ́μενος		ψηθείς
	f	ψήσᾱσᾰ			ψησᾰμένη		ψηθεῖσᾰ
	n	ψῆσᾰν			ψησᾰ́μενον		ψηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔψημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἔψημαι	ἔψησαι	ἔψηται	ἔψησθον	ἔψησθον	ἐψήμεθᾰ	ἔψησθε	ἔψηνται
	subjunctive	ἐψημένος ὦ	ἐψημένος ᾖς	ἐψημένος ᾖ	ἐψημένω ἦτον	ἐψημένω ἦτον	ἐψημένοι ὦμεν	ἐψημένοι ἦτε	ἐψημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐψημένος εἴην	ἐψημένος εἴης	ἐψημένος εἴη	ἐψημένω εἴητον / εἶτον	ἐψημένω εἰήτην / εἴτην	ἐψημένοι εἴημεν / εἶμεν	ἐψημένοι εἴητε / εἶτε	ἐψημένοι εἴησᾰν / εἶεν
	imperative		ἔψησο	ἐψήσθω	ἔψησθον	ἐψήσθων		ἔψησθε	ἐψήσθων
						middle/passive
infinitive						ἐψῆσθαι
participle	m					ἐψημένος
	f					ἐψημένη
	n					ἐψημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

παλίμψηστος (palímpsēstos)

Related terms

ψάμμος (psámmos)
ψαφαρός (psapharós)
ψῆφος (psêphos)
ψωθίον (psōthíon)
ψωλός (psōlós)
ψωμός (psōmós)
ψώρα (psṓra)
ψωρός (psōrós)
ψωχός (psōkhós)

References

^ Beekes, Robert S. P. (2010) “ψῆν”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 1665-6