ψυχοθεραπεία

Greek

Learned borrowing from French psychothérapie^[1] or German Psychotherapie^[2] first attested in 1893. Morphologically, ψυχο- (psycho-, “psyxho- (soul)”) +‎ θεραπεία (therapeía, “treatment”). F

IPA^(key): /psi.xo.θe.ɾaˈpi.a/
with article, feminine singular accusative την (tin): IPA^(key): /tim‿bzi.xo.θe.ɾaˈpi.a/
Hyphenation: ψυ‧χο‧θε‧ρα‧πεί‧α

ψυχοθεραπεία • (psychotherapeía) f (plural ψυχοθεραπείες)

Declension of **ψυχοθεραπεία**
	singular	plural
nominative	ψυχοθεραπεία (psychotherapeía)	ψυχοθεραπείες (psychotherapeíes)
genitive	ψυχοθεραπείας (psychotherapeías)	ψυχοθεραπειών (psychotherapeión)
accusative	ψυχοθεραπεία (psychotherapeía)	ψυχοθεραπείες (psychotherapeíes)
vocative	ψυχοθεραπεία (psychotherapeía)	ψυχοθεραπείες (psychotherapeíes)

ψυχοθευραπευτής m (psychothevrapeftís), ψυχοθεραπεύτρια f (psychotherapéftria, “psychotherapist”)
ψυχοθευραπευτικός (psychothevrapeftikós, “psychotherapeutic”)

^ s.v. "ψυχή" - ψυχοθεραπεία - Babiniotis, Georgios (2010) Ετυμολογικό λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας Etymologikó lexikó tis néas ellinikís glóssas [Etymological Dictionary of Modern Greek language] (in Greek), Athens: Lexicology Centre
^ ψυχοθεραπεία, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language