ψυχοπομπόν

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /psyː.kʰo.pom.pón/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /psy.kʰo.pomˈpon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /psy.xo.pomˈpon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /psy.xo.pomˈpon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /psi.xo.pomˈbon/

Adjective

ψῡχοπομπόν • (psūkhopompón)

inflection of ψῡχοπομπός (psūkhopompós):
1. masculine/feminine accusative singular
2. neuter nominative/accusative/vocative singular

Noun

ψῡχοπομπόν • (psūkhopompón)

accusative singular of ψῡχοπομπός (psūkhopompós)