ψυχωτικός
Greek
Adjective
ψυχωτικός • (psychotikós) m (feminine ψυχωτική, neuter ψυχωτικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | ψυχωτικός (psychotikós) | ψυχωτική (psychotikí) | ψυχωτικό (psychotikó) | ψυχωτικοί (psychotikoí) | ψυχωτικές (psychotikés) | ψυχωτικά (psychotiká) | |
| genitive | ψυχωτικού (psychotikoú) | ψυχωτικής (psychotikís) | ψυχωτικού (psychotikoú) | ψυχωτικών (psychotikón) | ψυχωτικών (psychotikón) | ψυχωτικών (psychotikón) | |
| accusative | ψυχωτικό (psychotikó) | ψυχωτική (psychotikí) | ψυχωτικό (psychotikó) | ψυχωτικούς (psychotikoús) | ψυχωτικές (psychotikés) | ψυχωτικά (psychotiká) | |
| vocative | ψυχωτικέ (psychotiké) | ψυχωτική (psychotikí) | ψυχωτικό (psychotikó) | ψυχωτικοί (psychotikoí) | ψυχωτικές (psychotikés) | ψυχωτικά (psychotiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ψυχωτικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ψυχωτικός, etc.)
Further reading
- ψυχωτικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language