беремѧ
Old East Slavic
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *bermę. Cognate with Old Church Slavonic брѣмѧ (brěmę).
Pronunciation
- IPA(key): /bɛˈrɛmɛ̃/→/bʲɛˈrʲɛmʲa/→/bʲɛˈrʲɛmʲa/
- Hyphenation: бе‧ре́‧мѧ
Noun
беремѧ (beremę) n
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | беремѧ beremę |
беременѣ beremeně |
беремена beremena |
| genitive | беремене beremene |
беремену beremenu |
беременъ beremenŭ |
| dative | беремени beremeni |
беременьма beremenĭma |
беременьмъ beremenĭmŭ |
| accusative | беремѧ beremę |
беременѣ beremeně |
беремена beremena |
| instrumental | беременьмь beremenĭmĭ |
беременьма beremenĭma |
беременꙑ beremeny |
| locative | беремене beremene |
беремену beremenu |
беременьхъ beremenĭxŭ |
| vocative | беремѧ beremę |
беременѣ beremeně |
беремена beremena |
Descendants
References
- Sreznevsky, Izmail I. (1893) “беремѧ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments][1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 70