вингӹ

Western Mari

Etymology

From Proto-Mari *wiŋə, from Proto-Uralic *wäŋew. Cognates include Eastern Mari веҥе (veŋe).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈβiŋɡə̈/
  • Rhymes: -iŋɡə̈
  • Hyphenation: вин‧гӹ

Noun

вингӹ • (vingÿ)

  1. son-in-law
  2. brother-in-law

Declension

Declension of вингӹ
singular plural
nominative вингӹ (vingÿ) вингӹвлӓ (vingÿvlä)
accusative вингӹм (vingÿm) вингӹвлӓм (vingÿvläm)
genitive вингӹн (vingÿn) вингӹвлӓн (vingÿvlän)
dative вингӹлӓн (vingÿlän) вингӹвлӓге (vingÿvläge)
comitative вингӹге (vingÿge) вингӹвлӓлӓн (vingÿvlälän)
comparative вингӹлӓ (vingÿlä) вингӹвлӓлӓ (vingÿvlälä)
inessive вингӹштӹ (vingÿštÿ) вингӹвлӓштӹ (vingÿvläštÿ)
illative short вингӹш (vingÿš) вингӹвлӓш (vingÿvläš)
long вингӹшкӹ (vingÿškÿ) вингӹвлӓшкӹ (vingÿvläškÿ)
lative вингеш (vingeš) вингӹвлӓэш (vingÿvläeš)

References

  • Savatkova, A. A. (2008) “вингӹ”, in Slovarʹ gornomarijskovo jazyka [Hill Mari language dictionary] (in Russian), Yoshkar-Ola: Mari publisher, →ISBN
  • K. I. Belyaev & P. P. Romashkin (1944) Русско-Марийский Словарь [Russian-Mari Dictionary] (overall work in Russian), Kozmodemyansk: Маргосиздатын Кырык-Мары Филиал, page 101