грѣзъ
Old East Slavic
Etymology
Inherited from Proto-Slavic *grę̑zь.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɡreːzʊ/→/ˈɡrʲeːzʊ/→/ˈɡrʲɛːz/, /ˈɡrʲeːz/
- Hyphenation: грѣ‧зъ
Noun
грѣзъ (grězŭ) f
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | грѣзь grězĭ |
грѣзи grězi |
грѣзи grězi |
| genitive | грѣзи grězi |
грѣзию grěziju |
грѣзии grězii |
| dative | грѣзи grězi |
грѣзьма grězĭma |
грѣзьмъ grězĭmŭ |
| accusative | грѣзь grězĭ |
грѣзи grězi |
грѣзи grězi |
| instrumental | грѣзиѭ grězijǫ |
грѣзьма grězĭma |
грѣзьми grězĭmi |
| locative | грѣзи grězi |
грѣзию grěziju |
грѣзьхъ grězĭxŭ |
| vocative | грѣзи grězi |
грѣзи grězi |
грѣзи grězi |
Descendants
References
- Sreznevsky, Izmail I. (1893) “грѣзъ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments][1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 603