гъльць

Old East Slavic

Etymology

From Proto-Slavic *gъľьcь.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɡʊlʲɪt͡sʲɪ//ˈɡʊlʲɪt͡sʲɪ//ˈɡɔlʲɛt͡sʲ/
  • (ca. 9th CE) IPA(key): /ˈɡʊlʲɪt͡sʲɪ/
  • (ca. 11th CE) IPA(key): /ˈɡʊlʲɪt͡sʲɪ/
  • (ca. 13th CE) IPA(key): /ˈɡɔlʲɛt͡sʲ/

  • Hyphenation: гъ́‧ль‧ць

Noun

гъльць (gŭlĭcĭm

  1. jug, pitcher
    Synonym: гълькъ (gŭlĭkŭ)

Declension

Declension of гъльць (soft o-stem)
singular dual plural
nominative гъльць
gŭlĭcĭ
гъльца
gŭlĭca
гъльци
gŭlĭci
genitive гъльца
gŭlĭca
гъльцу
gŭlĭcu
гъльць
gŭlĭcĭ
dative гъльцу
gŭlĭcu
гъльцема
gŭlĭcema
гъльцемъ
gŭlĭcemŭ
accusative гъльць
gŭlĭcĭ
гъльца
gŭlĭca
гъльцѣ
gŭlĭcě
instrumental гъльцьмь
gŭlĭcĭmĭ
гъльцема
gŭlĭcema
гъльци
gŭlĭci
locative гъльци
gŭlĭci
гъльцу
gŭlĭcu
гъльцихъ
gŭlĭcixŭ
vocative гъльцу
gŭlĭcu
гъльца
gŭlĭca
гъльци
gŭlĭci

Descendants

  • Middle Russian: голецъ (golec, vessel as a measure of bulk products) (15-17ᵗʰ c.)

References

  • Sreznevsky, Izmail I. (1893) “гълькъ = голкъ”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments]‎[1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 612:гъльцѣхъgʺlʹcěx
  • Barkhudarov, S. G., editor (1977), “голецъ³”, in Словарь русского языка XI–XVII вв. [Dictionary of the Russian Language: 11ᵗʰ–17ᵗʰ cc.] (in Russian), issue 4 (г – дяфинъ), Moscow: Nauka, page 61