дъчи

Old East Slavic

Etymology

From Proto-Slavic *dъ̏ťi, from Proto-Balto-Slavic *duktḗ, from Proto-Indo-European *dʰugh₂tḗr.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈdʊt͡ɕi//ˈdʊt͡ɕi//ˈdɔt͡ɕi/
  • (ca. 9th CE) IPA(key): /ˈdʊt͡ɕi/
  • (ca. 11th CE) IPA(key): /ˈdʊt͡ɕi/
  • (ca. 13th CE) IPA(key): /ˈdɔt͡ɕi/

  • Hyphenation: дъ‧чи

Noun

дъчи (dŭčif

  1. daughter

Declension

Declension of дъчи (r-stem)
singular dual plural
nominative дъчи
dŭči
дъчери
dŭčeri
дъчере
dŭčere
genitive дъчере
dŭčere
дъчеру
dŭčeru
дъчеръ
dŭčerŭ
dative дъчери
dŭčeri
дъчерьма
dŭčerĭma
дъчерьмъ
dŭčerĭmŭ
accusative дъчерь
dŭčerĭ
дъчери
dŭčeri
дъчери
dŭčeri
instrumental дъчерьѭ
dŭčerĭjǫ
дъчерьма
dŭčerĭma
дъчерьми
dŭčerĭmi
locative дъчере
dŭčere
дъчеру
dŭčeru
дъчерьхъ
dŭčerĭxŭ
vocative дъчи
dŭči
дъчери
dŭčeri
дъчере
dŭčere

Descendants

  • Old Ruthenian: дочъ (doč); до́черъ (dóčer)
    • Belarusian: до́чар (dóčar) (dialectal)
    • Ukrainian: доч (doč); до́чер (dóčer) (dialectal)
  • Russian: дочь (dočʹ); дочи́ (dočí) (dialectal); до́черь (dóčerʹ)

References

  • Sreznevsky, Izmail I. (1893) “дъчи”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments]‎[1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 762