дъчи
Old East Slavic
Etymology
From Proto-Slavic *dъ̏ťi, from Proto-Balto-Slavic *duktḗ, from Proto-Indo-European *dʰugh₂tḗr.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈdʊt͡ɕi/→/ˈdʊt͡ɕi/→/ˈdɔt͡ɕi/
- Hyphenation: дъ‧чи
Noun
дъчи (dŭči) f
Declension
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | дъчи dŭči |
дъчери dŭčeri |
дъчере dŭčere |
genitive | дъчере dŭčere |
дъчеру dŭčeru |
дъчеръ dŭčerŭ |
dative | дъчери dŭčeri |
дъчерьма dŭčerĭma |
дъчерьмъ dŭčerĭmŭ |
accusative | дъчерь dŭčerĭ |
дъчери dŭčeri |
дъчери dŭčeri |
instrumental | дъчерьѭ dŭčerĭjǫ |
дъчерьма dŭčerĭma |
дъчерьми dŭčerĭmi |
locative | дъчере dŭčere |
дъчеру dŭčeru |
дъчерьхъ dŭčerĭxŭ |
vocative | дъчи dŭči |
дъчери dŭčeri |
дъчере dŭčere |
Descendants
- Old Ruthenian: дочъ (doč); ⇒ до́черъ (dóčer)
- ⇒ Belarusian: до́чар (dóčar) (dialectal)
- Ukrainian: доч (doč); ⇒ до́чер (dóčer) (dialectal)
- Russian: дочь (dočʹ); дочи́ (dočí) (dialectal); ⇒ до́черь (dóčerʹ)
References
- Sreznevsky, Izmail I. (1893) “дъчи”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments][1] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 762