дүк

Tuvan

Etymology

From Proto-Turkic *tǖk (“hair”). Cognate with Turkish tüy.

Pronunciation

  • IPA(key): /tʏk/

Noun

дүк • (dük) (definite accusative дүктү, plural дүктер)

  1. hair
  2. fur

Declension

Declension of дүк
Nominative дүк
dük
Accusative дүктү
düktü
Singular Plural
Nominative дүк
dük 		дүктер
dükter
Genitive дүктүң
düktüñ 		дүктерниң
dükterniñ
Accusative дүктү
düktü 		дүктерни
dükterni
Dative дүкке
dükke 		дүктерге
dükterge
Locative дүкте
dükte 		дүктерде
dükterde
Ablative дүктен
dükten 		дүктерден
dükterden
Prolative I дүкче
dükçe 		дүктерже
dükterje
Prolative II дүктүве
düktüve 		дүктердүве
dükterdüve
First person singular possessive forms of дүк
Nominative дүкүм
düküm
Accusative дүкүмнү
dükümnü
Singular Plural
Nominative дүкүм
düküm 		дүктерим
dükterim
Genitive дүкүмнүң
dükümnüñ 		дүктеримниң
dükterimniñ
Accusative дүкүмнү
dükümnü 		дүктеримни
dükterimni
Dative дүкүмге
dükümge 		дүктеримге
dükterimge
Locative дүкүмде
dükümde 		дүктеримде
dükterimde
Ablative дүкүмден
dükümden 		дүктеримден
dükterimden
Prolative I дүкүмже
dükümje 		дүктеримже
dükterimje
Prolative II дүкүмдүве
dükümdüve 		дүктеримдүве
dükterimdüve
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.