истиньнъ

Old East Slavic

Etymology

From истина (istina, truth) +‎ -ьнъ (-ĭnŭ).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈjistinɪnʊ//ˈjistʲinʲɪnʊ//ˈjistʲinʲɛn/
  • (ca. 9th CE) IPA(key): /ˈjistinɪnʊ/
  • (ca. 11th CE) IPA(key): /ˈjistʲinʲɪnʊ/
  • (ca. 13th CE) IPA(key): /ˈjistʲinʲɛn/

  • Hyphenation: и‧сти‧нь‧нъ

Adjective

истиньнъ (istinĭnŭ)

  1. true
    • 1076, Sviatoslav's izbornik[1], page 3:
      и пораꙁоумѣваꙗ оубо истиньнѣ писаниꙗ правимъ ѥсть ими·
      i porazuměvaja ubo istinĭně pisanija pravimŭ jestĭ imi·
      And so understanding the writings to [their] truth he is governed by them;

Declension

Descendants

  • Old Ruthenian: и́стинный (ístinnyj)
  • Russian: и́стинный (ístinnyj)

References

  • Sreznevsky, Izmail I. (1893) “истиньнꙑи”, in Матеріалы для Словаря древне-русскаго языка по письменнымъ памятникамъ [Materials for the Dictionary of the Old East Slavic Language Based on Written Monuments]‎[2] (in Russian), volume 1 (А – К), Saint Petersburg: Department of Russian Language and Literature of the Imperial Academy of Sciences, column 1145