казаниѥ

Old Church Slavonic

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kazanьje.

Noun

казаниѥ • (kazanijen

  1. instruction
  2. punishment

Declension

Declension of казаниѥ (soft o-stem)
singular dual plural
nominative казаниѥ
kazanije
казании
kazanii
казаниꙗ
kazanija
genitive казаниꙗ
kazanija
казанию
kazaniju
казании
kazanii
dative казанию
kazaniju
казаниема
kazanijema
казаниемъ
kazanijemŭ
accusative казаниѥ
kazanije
казании
kazanii
казаниꙗ
kazanija
instrumental казаниемь
kazanijemĭ
казаниема
kazanijema
казании
kazanii
locative казании
kazanii
казанию
kazaniju
казаниихъ
kazaniixŭ
vocative казаниѥ
kazanije
казании
kazanii
казаниꙗ
kazanija

Further reading