келін
Kazakh
Etymology
From Proto-Turkic *kẹlin (“bride, daughter-in-law”), from Proto-Turkic *kẹl- (“to come”) with the suffix Proto-Turkic *-in (“derives nouns from intransitive verbs”). Cognate with Old Turkic 𐰚𐰠𐰤 (kl²n²), Azerbaijani gəlin, Turkmen gelin, Turkish gelin, Kyrgyz келин (kelin), Uzbek kelin.
Noun
келін • (kelın)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | келін (kelın) | келіндер (kelınder) |
| genitive | келіннің (kelınnıñ) | келіндердің (kelınderdıñ) |
| dative | келінге (kelıñe) | келіндерге (kelınderge) |
| accusative | келінді (kelındı) | келіндерді (kelınderdı) |
| locative | келінде (kelınde) | келіндерде (kelınderde) |
| ablative | келіннен (kelınnen) | келіндерден (kelınderden) |
| instrumental | келінмен (kelınmen) | келіндермен (kelındermen) |