клеветьникъ

Old Church Slavonic

Etymology

клевета (kleveta) +‎ -ьникъ (-ĭnikŭ)

Noun

клеветьникъ • (klevetĭnikŭm

  1. false accuser, slanderer

Declension

Declension of клеветьникъ (o-stem)
singular dual plural
nominative клеветьникъ
klevetĭnikŭ
клеветьника
klevetĭnika
клеветьници
klevetĭnici
genitive клеветьника
klevetĭnika
клеветьникоу
klevetĭniku
клеветьникъ
klevetĭnikŭ
dative клеветьникоу, клеветьникови
klevetĭniku, klevetĭnikovi
клеветьникома
klevetĭnikoma
клеветьникомъ
klevetĭnikomŭ
accusative клеветьникъ, клеветьника
klevetĭnikŭ, klevetĭnika
клеветьника
klevetĭnika
клеветьникꙑ
klevetĭniky
instrumental клеветьникомъ
klevetĭnikomŭ
клеветьникома
klevetĭnikoma
клеветьникꙑ
klevetĭniky
locative клеветьницѣ
klevetĭnicě
клеветьникоу
klevetĭniku
клеветьницѣхъ
klevetĭnicěxŭ
vocative клеветьниче
klevetĭniče
клеветьника
klevetĭnika
клеветьници
klevetĭnici