крайник

Bulgarian

Etymology

край (kraj, end) +‎ -ник (-nik)

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈkrajnik]

Noun

кра́йник • (krájnikm

  1. (literally) extremity (outermost part)
  2. limb, member
    Synonyms: член (člen), (dated) уд (ud)

Declension

Declension of кра́йник
singular plural
indefinite кра́йник
krájnik
кра́йник
krájnik
definite кра́йник
krájnik
кра́йник
krájnik

References

  • крайник”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
  • крайник”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010