минувач
Bulgarian
Etymology
From obsolete мину́я (minúja, “to pass”) + -ач (-ač), an older form of modern мина́вам (minávam).
Pronunciation
- IPA(key): [minoˈvat͡ʃ]
Noun
минува́ч • (minuváč) m
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | минува́ч minuváč |
минува́чи minuváči |
| definite (subject form) |
минува́чът minuváčǎt |
минува́чите minuváčite |
| definite (object form) |
минува́ча minuváča | |
| vocative form | минува́чо minuváčo |
минува́чи minuváči |
References
- “минувач”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Sofia: Bulgarian Academy of Sciences, 2014
- “минувач”, in Речник на българския език [Dictionary of the Bulgarian Language] (in Bulgarian), Chitanka, 2010
Macedonian
Etymology
By surface analysis, минува (minuva) + -ач (-ač).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈminuvat͡ʃ]
- Hyphenation: ми‧ну‧вач
Noun
минувач • (minuvač) m (plural минувачи, feminine минувачка, relational adjective минувачки)
- passer-by
- Synonym: поминувач m (pominuvač)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| indefinite | минувач (minuvač) | минувачи (minuvači) |
| definite unspecified | минувачот (minuvačot) | минувачите (minuvačite) |
| definite proximal | минувачов (minuvačov) | минувачиве (minuvačive) |
| definite distal | минувачон (minuvačon) | минувачине (minuvačine) |
| vocative | минувачу (minuvaču) | минувачи (minuvači) |
| count form | — | минувача (minuvača) |
Related terms
- мине pf (mine)
- минувалиште n (minuvalište)
- помин m (pomin)
- поминувачка f (pominuvačka)