неприꙗзнь

See also: неприязнь

Old Church Slavonic

неприꙗзнь • (neprijaznĭ) f

evil
adversary
(figurative) devil
- from Vita Methodii, 1400100-1400120:
  на вьсѣхъ же поутьхъ въ многꙑ напасти въпадъше отъ неприꙗзни, по поустꙑнѧмъ въ разбоиникꙑ и по морю въ вълънꙑ вѣтрьнꙑ, по рѣкамъ въ съмьртьнꙑ незапьнꙑ.
  na vĭsěxŭ že putĭxŭ vŭ mnogy napasti vŭpadŭše otŭ neprijazni, po pustynęmŭ vŭ razboiniky i po morju vŭ vŭlŭny větrĭny, po rěkamŭ vŭ sŭmĭrtĭny nezapĭny.
  On all his journeys he met with many perils because of the Adversary: in the wilderness with robbers, at sea with windblown waves, and on rivers with imminent death.

Declension of неприꙗзнь (i-stem)
	singular	dual	plural
nominative	неприꙗзнь neprijaznĭ	неприꙗзни neprijazni	неприꙗзни neprijazni
genitive	неприꙗзни neprijazni	неприꙗзнью, неприꙗзнию neprijaznĭju, neprijazniju	неприꙗзньи, неприꙗзнии neprijaznĭi, neprijaznii
dative	неприꙗзни neprijazni	неприꙗзньма neprijaznĭma	неприꙗзньмъ neprijaznĭmŭ
accusative	неприꙗзнь neprijaznĭ	неприꙗзни neprijazni	неприꙗзни neprijazni
instrumental	неприꙗзньѭ, неприꙗзниѭ neprijaznĭjǫ, neprijaznijǫ	неприꙗзньма neprijaznĭma	неприꙗзньми neprijaznĭmi
locative	неприꙗзни neprijazni	неприꙗзнью, неприꙗзнию neprijaznĭju, neprijazniju	неприꙗзньхъ neprijaznĭxŭ
vocative	неприꙗзни neprijazni	неприꙗзни neprijazni	неприꙗзньѥ, неприꙗзниѥ neprijaznĭje, neprijaznije