сѫдитель
Old Church Slavonic
Etymology
сѫди(ти) (sǫdi(ti), “to judge”) + -тель (-telĭ)
Noun
сѫдител҄ь • (sǫditelʹĭ) m
Declension
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | сѫдитель sǫditelĭ |
сѫдителꙗ sǫditelja |
сѫдители sǫditeli |
| genitive | сѫдителꙗ sǫditelja |
сѫдителю sǫditelju |
сѫдитель sǫditelĭ |
| dative | сѫдителю, сѫдителеви sǫditelju, sǫditelevi |
сѫдителема sǫditelema |
сѫдителемъ sǫditelemŭ |
| accusative | сѫдитель, сѫдителꙗ sǫditelĭ, sǫditelja |
сѫдителꙗ sǫditelja |
сѫдителѧ sǫditelę |
| instrumental | сѫдителемь sǫditelemĭ |
сѫдителема sǫditelema |
сѫдители sǫditeli |
| locative | сѫдители sǫditeli |
сѫдителю sǫditelju |
сѫдителихъ sǫditelixŭ |
| vocative | сѫдителю sǫditelju |
сѫдителꙗ sǫditelja |
сѫдители sǫditeli |
References
- Mali staroslavensko-hrvatski rječnik, Matica hrvatska, Zagreb, 2004
- Старославянский словарь (по рукописям X-XI веков), Русский язык, Москва 1994