феврарь

Old East Slavic

Etymology

From Old Church Slavonic февроуари (fevruari), from Byzantine Greek Φεβρουάριος (Phebrouários), from Latin Februārius, from Latin februa, from Latin febris, from Proto-Indo-European *dʰegʰ- (to burn).

Pronunciation

  • IPA(key): /fɛˈʋrɑrɪ//fʲɛˈʋrarʲɪ//fʲɛˈʋrarʲ/
  • (ca. 9th CE) IPA(key): /fɛˈʋrɑrɪ/
  • (ca. 11th CE) IPA(key): /fʲɛˈʋrarʲɪ/
  • (ca. 13th CE) IPA(key): /fʲɛˈʋrarʲ/

  • Hyphenation: фев‧ра‧рь

Noun

феврарь (fevrarĭm

  1. February

Declension

Declension of феврарь (soft o-stem)
singular dual plural
nominative феврарь
fevrarĭ
феврарꙗ
fevrarja
феврари
fevrari
genitive феврарꙗ
fevrarja
феврарю
fevrarju
феврарь
fevrarĭ
dative феврарю
fevrarju
феврарема
fevrarema
февраремъ
fevraremŭ
accusative феврарь
fevrarĭ
феврарꙗ
fevrarja
феврарѣ
fevrarě
instrumental феврарьмь
fevrarĭmĭ
феврарема
fevrarema
феврари
fevrari
locative феврари
fevrari
феврарю
fevrarju
феврарихъ
fevrarixŭ
vocative феврарю
fevrarju
феврарꙗ
fevrarja
феврари
fevrari

Descendants

  • Russian: февраль (fevralʹ) (see there for further descendants)
  • Old Ruthenian: февраль (fevralʹ), ѳевра́ль (fevrálʹ), ѳевра́лъ (fevrál), февъра́лъ (fevrál), ѳеврѧ́ль (fevrjálʹ)

References

  • Zaliznjak, Andrej A. (2019) “Drevnerusskoje udarenije: Obščije svedenija i slovarʹ.”, in Languages of Slavic Culture[1] (in Russian), Moscow: Institute for Slavic Studies of the Russian Academy of Sciences, page 643:февра́рьfevrárʹ