Դաւիթ
Old Armenian
Etymology
From Classical Syriac ܕܘܝܬ (Dāwīt), an informal form of ܕܘܝܕ (Dāwīḏ), from Biblical Hebrew דָּוִד (Dāwîḏ). The final -թ (-tʻ) is seen also in Georgian დავითი (daviti), and Aghwan 𐔳𐔰𐕛𐔼𐔸 (davit). For the devoicing of final consonants in Aramaic see Lipiński, without the Armenian.[1]
Proper noun
Դաւիթ • (Dawitʻ)
- David (Biblical figure)
- a male given name
Declension
| singular (uncountable) | |
|---|---|
| nominative | Դաւիթ (Dawitʻ) |
| genitive | Դաւթայ (Dawtʻay) |
| dative | Դաւթայ (Dawtʻay) |
| accusative | Դաւիթ (Dawitʻ) |
| ablative | Դաւթայ (Dawtʻay) |
| instrumental | Դաւթաւ (Dawtʻaw) |
| locative | Դաւիթ (Dawitʻ) |
| singular (uncountable) | |
|---|---|
| nominative | Դաւիթ (Dawitʻ) |
| genitive | Դաւթի (Dawtʻi) |
| dative | Դաւթի (Dawtʻi) |
| accusative | Դաւիթ (Dawitʻ) |
| ablative | Դաւթէ (Dawtʻē) |
| instrumental | Դաւթիւ (Dawtʻiw) |
| locative | Դաւթի (Dawtʻi) |
Derived terms
- Դավթուկ (Davtʻuk)
- Դավթակ (Davtʻak)
Descendants
- Armenian: Դավիթ (Davitʻ)
References
- ^ Lipiński, Edward (2001) Semitic Languages: Outline of a Comparative Grammar (Orientalia Lovaniensia Analecta; 80), 2nd edition, Leuven: Peeters, →ISBN, page 110
Further reading
- Ačaṙyan, Hračʻya (1942–1962) “Դաւիթ”, in Hayocʻ anjnanunneri baṙaran [Dictionary of Personal Names of Armenians] (in Armenian), Yerevan: University Press