Դաւիթ

Old Armenian

Etymology

From Classical Syriac ܕܘܝܬ (Dāwīt), an informal form of ܕܘܝܕ (Dāwīḏ), from Biblical Hebrew דָּוִד (Dāwîḏ). The final (-tʻ) is seen also in Georgian დავითი (daviti), and Aghwan 𐔳𐔰𐕛𐔼𐔸 (davit). For the devoicing of final consonants in Aramaic see Lipiński, without the Armenian.[1]

Proper noun

Դաւիթ • (Dawitʻ)

  1. David (Biblical figure)
  2. a male given name

Declension

a-type
singular (uncountable)
nominative Դաւիթ (Dawitʻ)
genitive Դաւթայ (Dawtʻay)
dative Դաւթայ (Dawtʻay)
accusative Դաւիթ (Dawitʻ)
ablative Դաւթայ (Dawtʻay)
instrumental Դաւթաւ (Dawtʻaw)
locative Դաւիթ (Dawitʻ)
i-type
singular (uncountable)
nominative Դաւիթ (Dawitʻ)
genitive Դաւթի (Dawtʻi)
dative Դաւթի (Dawtʻi)
accusative Դաւիթ (Dawitʻ)
ablative Դաւթէ (Dawtʻē)
instrumental Դաւթիւ (Dawtʻiw)
locative Դաւթի (Dawtʻi)

Derived terms

  • Դավթուկ (Davtʻuk)
  • Դավթակ (Davtʻak)

Descendants

  • Armenian: Դավիթ (Davitʻ)

References

  1. ^ Lipiński, Edward (2001) Semitic Languages: Outline of a Comparative Grammar (Orientalia Lovaniensia Analecta; 80), 2nd edition, Leuven: Peeters, →ISBN, page 110

Further reading

  • Ačaṙyan, Hračʻya (1942–1962) “Դաւիթ”, in Hayocʻ anjnanunneri baṙaran [Dictionary of Personal Names of Armenians] (in Armenian), Yerevan: University Press